donderdag 8 januari 2015

"Trugkieke" 8: zeebaars seizoen 2014

De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden, heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’ van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand, en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.



De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!

Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen, leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op de oppervlakte pluggen.  Er zaten ook nogal wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend om te zien.





Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was een oppervlakte plugje die er  in deze periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig verwisselde ik de Dog-X  voor een andere plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008, toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij, maar dat mag de pret niet drukken.

Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst, in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar  best. En dit bleek te gelden voor diverse stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.





De tweede seizoenshelft

Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is gevist,  eind Juli weer naar de waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie, maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+ en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn gevangen.

Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn. Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.




Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip; het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op, die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en Megabass Vision 110.

Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op. Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen klaar; tijd voor andere bezigheden.





Een goed seizoen?

Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.

Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie geluk, zal er wel debet aan zijn.

Al  met al het ik weer heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen seizoen.





Oosterschelde onder druk?

Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het begin van de voedselketen staan in Estuaria. 

Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand.  Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.




Richting zeebaars seizoen 2015

De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen.  Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken, maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar, voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.

Nog een paar wintermaanden en dan begint het voorjaar al weer. En voor je het weet is het Mei, en dan kunnen we weer.  Laten we hopen dat iedere sportvisser zijn baarsje weet te vangen!