Vrijwel alle voorgaande
jaren vormde het naseizoen, met name de maanden September en Oktober, het
absolute hoogtepunt van het zeebaarsseizoen. Volgevreten gretig jagende
zeebaarzen, beresterk en in top conditie, die met grote felheid achter je kunstaas aan zitten. Vaak leidde dat tot een geweldige visserij, maar helaas gaat dat dit jaar niet op, althans niet bij mij. Vanaf medio September leek
het seizoen letterlijk als een nachtkaars uit te gaan. Mijn Oosterschelde
(kant)stekken leken verlaten, en op een enkele baars na volgde blank na blank.
En niet alleen bij mij, ‘collega’ sportvissers die zo’n beetje in hetzelfde
Oosterschelde gebied actief zijn als ik hadden stuk voor stuk dezelfde
ervaring. Nou is het zo dat mijn zeebaars sessies in Oktober gereduceerd zijn tot
veelal een enkele sessie in het weekend, maar toch, dat is niet heel veel anders dan
andere jaren.
Het is inmiddels bijna
November, en hoewel de water temperatuur met zo’n 13 a 14 graden nog prima is,
lijkt het toch ver gedaan te zijn. Mijn laatste gevangen baars, nog een die van
de oppervlakte kwam, dateert al weer van
zo’n 2 weken terug. En hoewel ik van plan ben om nog een enkele poging te gaan
wagen, zou deze baars zo maar eens de laatste van het seizoen geweest kunnen
zijn. Tja, ik had het graag anders gezien, maar het is niet anders. Maar niet
getreurd, het is maar hobby en ook als je niets vangt zijn een paar uurtjes aan
de waterkant een welkome afwisseling van een hele week op kantoor. En ja,
blanks horen er ook bij; immers, het blijft vissen.
