Nachtelijke baarzen

De nacht van vrijdag op zaterdag beloofde een mooie helder nacht te worden, met weinig wind en een volle maan. Omdat er verder dit weekend weinig tijd zou zijn om te gaan vissen, besloten om maar eens een keer een nachtelijke oppervlakte sessie te ondernemen. Bedoeling was met het opkomende water te vissen, en zo gezegd zo gedaan. De Oosterschelde lag er bladstil bij, en de volle maan tegen de heldere hemel zorgde voor nog redelijk wat licht. 

Omdat het zo stil was, gekozen voor een klein plugje wat nauwelijks geluid maakt, in dit de geval de Pugachev's Cobra van Ima. Na een kwartiertje gooien kwam er leven in de brouwerij; een paar eerste kolken bij de plug. Dit herhaalde zich een paar keer, maar leidde nog niet tot aanbeten. Vervolgens de snelheid van de plug nog wat verder vertraagd, afgewisseld met stop-and-go; en dat hielp, typisch als de plug na een seconde of wat even stil lag kwam de aanbeet zodra de plug weer in beweging werd gezet. Er volgde een mooi uurtje, met baarzen die zo tussen de 45 en 50cm zaten. De grootste was 56cm, hier is een foto van gemaakt, van de andere baarzen niet. Op deze stek is het spiegelglad, en het is goed uitkijken niet onderuit te gaan en tussen de blokken te vallen wanneer je de dijk op en af gaat, en zeker in het donker. Daarom dus maar wat minder foto's. 

Toen de stroming er uit ging was het gedaan en volgden geen aanbeten meer. In de nacht vissen is niet mijn grootste hobby, maar dit was toch wel erg leuk. De volle maan zorgde voor zoveel licht dat tot zo'n 20 a 30 meter uit de kant de plug prima te volgen was en de kolken en aanbeten goed zichtbaar op het bladstille water. Zeker voor herhaling vatbaar, al moet ik wel zeggen dat een "gebroken nacht" niet echt geweldig is voor een goede nachtrust. Maar goed, je moet er wat voor over hebben zullen we maar zeggen.

"King" Patchinko 100

Een geweldige zeebaars sessie eerder deze week zit nog steeds in mijn hoofd. De planning was om dit weekend weer te gaan, maar dat is er helaas niet van gekomen. De weersomstandigheden tijdens deze sessie waren niet geweldig, maar ondanks dat zou het een waar oppervlakte feest worden. 

Vanaf de eerste worp kolken achter de plug en een aanbeet die verzilverd kon worden. Zoals voorgaande keren waren er weer tal van scholen baarzen die de plug belaagden, maar deze keer liepen er toch een aantal 50+ baarzen tussen door. En de baarzen worden sterk, de vijftigers lieten mijn hengel in een mooie kromming staan en de molenslip van mijn Certate 2500 regelmatig zijn best doen. Gedurende een dik half uur was het om de 2 à 3 worpen raak, hierna nam het aantal aanbeten af, en toen het weer een half uur verder was, was het gedaan. Nog een tijd door staan vissen maar geen aanbeten meer gehad. 

In deze sessie is gevist met de Patchinko 100, deze keer niet met mijn favoriete kleur (Cabot), maar gekozen voor een iets meer opvallend gekleurd exemplaar. De Patchinko 100 is en blijft toch een geweldig plugje, een waar genot om mee te vissen. Er zijn vele goede pluggen die meedingen naar het predicaat "koning der pluggen", maar de Patchinko 100 hoort wat mij betreft absoluut in dit rijtje thuis. 

Al met al kon ik een aantal gevangen baarzen en baarsjes noteren die dik in de dubbele cijfers gaan. Niet dat dit het belangrijkste is, met slechts een enkele baars kan een sessie al geslaagd zijn, maar dit was toch echt wel genieten met een grote G. 

Veel scholenbaarzen

Zaterdagochtend met Charles op pad geweest. In alle vroegte weggereden en met het keren van het tij vlogen de pluggen het water in. Al snel een paar kolken achter de plug, zowel bij Charles als bij mij, maar nog geen aanbeten. Maar dat zou snel veranderen, We stonden nog geen kwartier te vissen en bij allebei stond de teller al op 3. 

Keer op keer werden de pluggen aangevallen, het blijft machtig om te zien. Vissen tot zo'n 45 cm, maar het merendeel scholenbaarzen. Een uitschieter van 52cm, die de Illex Water Mocassin van Charles niet niet kon weerstaan.

Al met al was het een mooie sessie, met een mooi aantal gevangen baarzen en baarsjes, die overigens allemaal weer rondzwemmen. En dan ook nog heerlijk weer, wat wil je nog meer. Zo mogen er deze zomer nog wel een aantal sessies volgen.

Prima tij en mooi donker weer

Na vele weken niet aan de waterkant te zijn geweest, eerder deze week en vanmorgen de tijd weer gevonden om naar de Oosterschelde dijken te rijden. Prima tij en mooi donker weer; de verwachtingen ware hoog gespannen. 

En beide sessies zouden schitterden oppervlakte visserij opleveren. Niet dat er grote baarzen zijn gevangen, integendeel, vele kleine baarsjes, waarvan sommigen niet veel groter dan mijn plug, maar wel vrijwel constant kolken achter de plug, aanbeten, missers, en een mooi aantal gevangen baarzen. Kortom, een spektakel van de bovenste plank. 

De sessie eerder deze week leverde dubbele cijfers op mbt gevangen baarzen en baarsjes, en vanmorgen zat er dat net onder. Zoals gezegd, nogal wat kleinere exemplaren, maar met licht materiaal is dat uitermate leuk. Meer hoeft het niet te zijn.

Het seizoen is begonnen

De zeewater temperatuur (Oosterschelde 4) schommelt zo'n beetje tussen de 12 en 13 graden, en sinds een tweetal weken wordt er hier en daar wat zeebaars gevangen. Langzaam maar zeker tijd om het maar eens een keer te gaan proberen. Vandaag begon mijn lange Hemelvaart weekend, dus een mooie gelegenheid om voor de eerste keer van dit seizoen naar de waterkant te rijden. 

Na een half uurtje gooien, "yes", een mooie aanbeet op de plug. Geen supergrote baars, maar met 47cm was deze allereerste baars van mijn seizoen meer dan welkom. Die eerste baars dat blijft toch ieder seizoen iets bijzonders. Enfin, baars weer terug het water in en verder gevist. Vervolgens een uur lang geen tik meer gehad, maar dan toch weer een aanbeet. Vrij kort achter elkaar kwamen een 2-tal baarsjes van half in de dertig cm aan de kant. 

Geen grootse vangsten, maar voor de allereerste sessie van dit seizoen ging ik toch weer tevreden naar huis,

Ima Pugachev's Cobra

Kunstaas fabrikanten verzinnen de gekste namen, maar deze vind ik wel een hele mooie. Een oppervlakte plug die vernoemd is naar de Russische straaljager piloot Viktor Pugachev, die tijdens de Parijse luchtshow van 1989 een spectaculaire manoeuvre (genoemd ‘de Cobra’) uitvoerde met zijn Sukhoi Su-27. Tja, je moet er maar opkomen. De naamgeving naar Pugachev’s imponerende vlieg manoeuvre verwijst naar de veelzijdigheid van dit oppervlakte plugje. Want dat is dit plugje absoluut, er circuleren op youtube een aantal filmpjes waarin dit mooi te zien is.

De Pugachev’s Cobra is door Ima specifiek ontwikkeld voor de zeebaars visserij. Het is een sliding stickbait, de plug ligt horizontaal op het water, en zodra in beweging glijdt ze door het water zonder op-en-neer gaande beweging. Bij een rustige walk-the-dog gang veroorzaakt de plug dus relatief weinig gespetter en kabaal in het water. Een prima alternatief voor rustige weersomstandigheden en/of argwanende zeebaarzen. Maar met dit plugje is veel meer mogelijk dan een simpele walk-the-dog, met name bij onregelmatige bewegingen van de hengeltop schiet het plugje alle kanten op, inclusief 180 graden draaien en weer terug. Ik heb er afgelopen seizoen een paar keer specifiek op geoefend, en het is waarlijk een lust voor het oog om te zien hoe effectief met dit plugje een gewond paniekerig aasvisje na te bootsen is.

De Cobra meet 9 cm en weegt 12 gram, om alles er uit te halen wat met dit plugje mogelijk is, is een lichte en niet te lange hengel de beste optie. Natuurlijk kun je ook met een spinhengel met een wat hoger cw de plug wel binnenvissen, maar je haalt niet alle mogelijkheden uit dit veelzijdig stukje kunstaas. Zo lukt het me wel om met mijn Yamaga Blanks Ballistick (2.40m, cw 6-21 gr) alle mogelijkheden van dit plugje te exploreren, maar met bijvoorbeeld mijn ShoreGun (2.67m, cw 10-35gr) wordt het al wat lastiger.

De plug is voorzien van een drietal kogels, die mooi evenwichtig over de plug zijn verdeeld om de sliding actie mogelijk te maken. Die kogels zitten nagenoeg vast in hun kamers, slechts een kogel kan een klein beetje bewegen, waardoor een zacht en subtiel geluid ontstaat bij het binnenvissen. Geen lawaaierige plug dus. Er bestaat ook een kleiner broertje van de Cobra (Pugachev’s Cobra 60, 6cm en 6 gram), maar dat is echt een ander plugje, met een andere actie.

Ik vis nu een paar jaar met de Pugachev’s Cobra’s, en eigenlijk heb ik ze tot dit seizoen altijd wat ondergewaardeerd. Ik heb ze afgelopen jaar wat vaker ingezet en dat beviel me prima, en er zijn afgelopen seizoen dan ook wat meer baarzen mee gevangen. Met name bij rustige en stille condities zet ik graag de Cobra in, en dat zal het aankomende seizoen niet anders zijn. 

Tackle House Vulture

Ik ben een groot liefhebber van goed en ver werpende oppervlakte pluggen. Een voorbeeld hiervan is de Ima Skimmer, een wat mij betreft bewezen oppervlakte plug die al jaren in mijn persoonlijke top 3 staat, een plug met grote vangkracht die zich precies en ver weg laat zetten. Maar ook de Skimmer heeft natuurlijk zijn grenzen, en soms ligt dat oesterbankje waar je met je plug over heen wil vissen net buiten werp bereik. Om dat dan toch te bereiken, kom je vaak uit bij een stuk grotere en zwaardere pluggen, maar met name bij erg rustig weer werkt dat nou eenmaal niet altijd. 

In de winter van 2013-2014, werd mijn aandacht getrokken door een nieuwe oppervlakte plug van Tackle House. De Vulture, uit de eveneens nieuwe Resistance serie. Met 12cm en 20 gram nou niet echt een kleine plug, maar met name de lange slanke vormgeving sprak me aan, en derhalve besloten om die plug maar eens aan te schaffen en uit te proberen.

Zoals gezegd, de Vulture is onderdeel van de Resistance serie van Tackle House, en deze resistance, oftewel weerstand, wordt veroorzaakt door een klein driehoekig vinnetje welke zich direct voor de buik dreg van de plug bevindt. Dit vinnetje, met een afgeplatte voorzijde,  is direct het meest in het oog springende detail van de plug. De afgeplatte voorkant van het vinnetje is geplaatst in de zwemrichting van de plug, en zorgt voor weerstand en extra beroering van het water bij iedere tik met de hengeltop tijdens het walk-the-dog binnen vissen. De Vulture is een echte stickbait; door de 2 kogels in de staart van de plug staat die loodrecht in het water als de plug niet beweegt, en heeft naast een rollende actie tevens een sterke op en neer gaande beweging. De kogels zorgen voor een bescheiden geluid met relatief lage toon. De plug is uitermate stabiel, ook bij een fikse golfslag en stroming blijft het zwem karakter van de plug onaangetast.

De werpeigenschappen zijn ronduit uitmuntend, de slanke vorm i.c.m. de 20 gram zorgen voor ongekende werp afstanden. En ook met ongunstige harde wind blijft de plug ver werpen. Maar ja, werpen is een, of er ook een baars mee te vangen is, is natuurlijk nog belangrijker. Ik heb de plug diverse malen ingezet in het afgelopen seizoen, en met de tijd groeide mijn vertrouwen in deze plug. Ik moet er wel bij zeggen dat ik de plug wat minder geschikt vind voor erg stille omstandigheden, dat vinnetje veroorzaakt m.i. net iets teveel tumult onder water bij bladstil weer en weinig stroming. Ik heb de plug dan ook met name gebruikt als er een lekker briesje stond en/of bij harde stroming. Grote baarzen heb ik er nog niet mee weten te vangen, maar wel diverse exemplaren van zo rond de 40cm. Maar wat niet is kan nog komen, en deze plug zal dan ook regelmatig in mijn tas te vinden zijn. Het is wat mij betreft een prima alternatief als je de plug net even een metertje of 10 a 15 verder weg wil zetten.

"Trugkieke" 8: zeebaars seizoen 2014

De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden, heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’ van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand, en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.

De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!

Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen, leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op de oppervlakte pluggen.  Er zaten ook nogal wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend om te zien.

Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was een oppervlakte plugje die er  in deze periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig verwisselde ik de Dog-X  voor een andere plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008, toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij, maar dat mag de pret niet drukken.

Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst, in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar  best. En dit bleek te gelden voor diverse stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.

De tweede seizoenshelft

Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is gevist,  eind Juli weer naar de waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie, maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+ en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn gevangen.

Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn. Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.

Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip; het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op, die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en Megabass Vision 110.

Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op. Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen klaar; tijd voor andere bezigheden.

Een goed seizoen?

Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.

Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie geluk, zal er wel debet aan zijn.

Al  met al het ik weer heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen seizoen.

Oosterschelde onder druk?

Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het begin van de voedselketen staan in Estuaria. 

Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand.  Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.

Richting zeebaars seizoen 2015

De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen.  Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken, maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar, voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.

Nog een paar wintermaanden en dan begint het voorjaar al weer. En voor je het weet is het Mei, en dan kunnen we weer.  Laten we hopen dat iedere sportvisser zijn baarsje weet te vangen!