"Trugkieke" 7: zeebaars seizoen 2013

Een lange late winter die maar niet wilde wijken zorgde ervoor dat de zeewater temperatuur sterk achter bleef in vergelijking met voorgaande jaren. Het gevolg was een late start van het afgelopen seizoen. Ja, er werden in Mei dan wel zo hier en daar wat baarzen gevangen met kunstaas, maar het duurde zeker tot half Juni voordat het zeebaars seizoen echt van start ging.

Uren maken

Die eerste baarzen worden vrijwel altijd direct aan of dicht bij de kustlijn gevangen, en het duurt altijd net wat langer voordat ook dieper in de Oosterschelde succes wordt geboekt. En hier was de seizoensstart zeker matig te noemen, en eigenlijk werd het hier nooit echt goed dit seizoen.  De Oosterschelde leek wat achter te blijven bij bijvoorbeeld de Westerschelde en Europoort,  en meer aan de buitenkant gelegen stekken.  Uren maken dus, diverse stekken afgaan, je niet uit het veld laten slaan door vele blank sessies, om uiteindelijk dan toch de baarzen te vinden.  En als je ze dan gevonden had, dan bleek zo’n stek een paar keer succesvol en dan was het weer gedaan. Degenen die niet van de kant afhankelijk zijn, maar met boot of kayak de Oosterschelde op kunnen leken overigens net wat beter af te zijn dit jaar. Maar goed, dat betekent niet dat er geen baarzen zijn gevangen, vele kleinere vissen, maar ook mooie exemplaren. Maar vergeleken met bijvoorbeeld zo’n jaar of 5 geleden was het seizoen zonder meer matig.

Maar ondanks een matig jaar, heb ik toch weer met veel plezier menig vrij uurtje aan de waterkant gestaan. Het was een hele mooie zomer, en de rust en de sfeer aan de waterkant net na zonsopgang of voor zonsondergang blijven voor mij iets magisch hebben, en ook als er niets gevangen wordt, zijn dat voor mij wel bestede uren.

Nieuw materiaal

Mijn nieuw materiaal is dit seizoen uitgebreid aan de tand gevoeld en voldeed volledig aan de verwachtingen. De Palms Shore Gun SFGS 89M bleek inderdaad de allrounder te zijn die ik voor ogen had, en is zonder meer een heerlijke hengel om mee te vissen, met bovendien een top prijs/kwaliteit verhouding. De ShoreGun werpt goed, geeft geen krimp bij het drillen van de baars, en is bovendien relatief licht waardoor je er uren mee in je handen kunt staan.

Maar waar ik het meest van onder de indruk ben, is mijn Shimano Vanquish C3000 molentje. Onvoorstelbaar licht en soepel, perfect werkende slip en een waar genot om mee te vissen. Dit molentje kan mijn inziens zonder meer de vergelijking weerstaan met de topmolens uit bijvoorbeeld de Daiwa stal. De Vanquish is zeker niet goedkoop, maar wat een molen! Ik gebruik de Vanquish in combinatie met mijn Yamaga Blanks Ballistick 81/12, een superlichte heerlijke combinatie, die zich dit seizoen heeft ontwikkeld tot mijn meest geliefde combi, perfect voor het lichtere spin werk, en naar mijn mening ideaal voor de oppervlakte visserij.

De meesten kwamen van de oppervlakte

En dat was dan weer het leuke van dit seizoen, vrijwel al mijn gevangen baarzen kwamen van de oppervlakte. Waaronder een pracht baars in Juli, een forse en zware zeebaars met een lengte van 75cm, die met genoemde combinatie is gevangen met een Ima Skimmer. Dit was gelijk mijn grootste baars van dit seizoen. Ik heb het al vaker gezegd, de oppervlaktevisserij op zeebaars is zeker niet de meest effectieve vorm van zeebaars visserij, maar het is zo verschrikkelijk leuk,  in een woord geweldig, en, ronduit verslavend. Bovendien is en blijft het enorm fascinerend om uit te zoeken wat, waar en wanneer werkt. De baarzen “doen het niet altijd” aan de oppervlakte, maar als je de combinatie van getijde, tijdstip, stek en kunstaas gevonden hebt, en je krijgt de kolken achter en aanvallen op je plug, dan is dat gewoonweg fantastisch.

Pluggen

Er zijn met vele verschillende pluggen baarzen gevangen, maar wat doeltreffendheid betreft staken er wat mij betreft 2 bovenuit. Op de eerste plaats de Ima Skimmer, en ten tweede de Xorus Patchinko 100. Met name op de Ima Skimmer zijn gedurende het hele seizoen baarzen gevangen, en niet alleen in het afgelopen jaar, al vanaf 2009 staat de Ima Skimmer ieder seizoen in mijn top-3 van best vangende oppervlakte pluggen. Zonder meer een top oppervlakte plug. 

En soms word je aangenaam verrast door een plug die je al jaren in je bezit hebt, maar waar je nog geen enkele baars mee wist te vangen. Zoals bijvoorbeeld in mijn geval dit jaar de Z-Claw van GanCraft, een alom gerespecteerde prima plug, maar voor mij leverde die tot dit jaar geen enkele baars op. Tot dit jaar dus, want op een winderige zomeravond, met een fikse golfslag, klapte er  een mooie baars op de Z-Claw, en zouden er die avond nog een 5-tal op volgen. Die Z-Claw loopt net wat dieper, met zijn rug tegen, of net onder het wateroppervlak, waardoor je dus iets minder last hebt van golfslag en je de plug nog steeds goed aan kunt bieden. Zo zie je maar weer, niet zo snel een plug afschrijven, maar gewoon in blijven zetten als dat past bij de omstandigheden.

Op weg naar zeebaars seizoen 2014

Afgelopen seizoen was het 10e seizoen dat ik actief met kunstaas op zeebaars vis, en hoewel verre van mijn beste seizoen, heb ik toch weer met volle teugen van mijn hobby kunnen genieten. Ook kom je ieder jaar zo’n beetje dezelfde mensen tegen aan de waterkant, even gezellig bijpraten of soms zelfs een spontane gezamenlijke sessie ondernemen. Ook die kanten van de visserij zijn zonder meer leuk. 

Maar het seizoen ligt al weer een paar maanden achter ons, en we kijken al weer voorzichtig uit naar seizoen 2014. Wat dat gaat worden is een grote vraag, de natuur is grillig, en het zeebaarsbestand staat onder grote druk, maar hopelijk krijgen we toch weer een leuk seizoen. Afgelopen seizoen bleek, met name in het naseizoen, ‘tijd’ een lastige factor voor mij, zodat wat minder is gevist dan ik me voorgenomen had, maar volgend seizoen staan er toch weer allerlei plannen in het verschiet. Of het er allemaal van komt, dat zal de tijd leren; enfin, nog een paar maanden en dan kunnen we weer!

Op de Skimmer

Na eerder deze week een avondje met oppervlaktepluggen in de weer te zijn geweest, wat resulteerde in een aantal kolken en wat missers, besloten om vanavond met de oppervlaktepluggen op herhaling te gaan. Na het werk snel naar huis, snel gegeten en naar de Oosterschelde gereden. Het werd een mooie avond, met 6 gevangen baarzen en een 4-tal missers, en allemaal op de Ima Skimmer. De gevangen baarzen waren tussen de 40 en 45 cm, op een uitzondering na, een uitzondering die er zijn mocht.

Geen kolken en schijnaanvallen van deze zeebaars, maar in een keer boem vol op de plug. Onmiddellijk voel je dat het een krachtpatser van jewelste is; je voelt de power van een grove baars, en zeker met het materiaal waar ik vanavond mee viste. Na een mooie dril waarbij de baars zich zo maar niet gewonnen gaf, werd ze uiteindelijk toch geland. Een pracht exemplaar van 75 cm, voorzichtig gelift met mijn BogaGrip die 11 lbs, oftewel krap 5 kg, aangaf. Nou is mijn BogaGrip verre van een geijkte weegschaal, maar een redelijk goede gewichtsindicatie geeft die zeker. Deze mooie dame was verbluffend snel hersteld van haar avontuur en zwom vrij vlot weer weg toen ik haar in het water hield bij het terugzetten. Het gebuikte materiaal vanavond: Yamaga Blanks Ballistick 81/12 (cw 6-21 gram) icm Shimano Vanquish C3000. 

“Trugkieke” 6: zeebaars seizoen 2012

Het seizoen 2012 zal voor de meeste zeebaars vissers niet in de boeken gaan als een topjaar, en zeker niet voor degenen die vanaf de kant in het Oosterschelde gebied vissen. Uitzonderingen daargelaten die het geluk hadden tegen een goed stekje aan te lopen, al dan niet met bootjes op dieper water konden vissen. Maar al met al was het over de gehele linie aan de matige kant; en volgens sommigen onder ons druk ik me dan nog zeer voorzichtig uit. Velen vragen zich af wat er aan de hand is en ‘begrijpen er niets van’. Het antwoord lijkt echter vrij simpel; jaar in jaar uit worden duizenden kilo’s zeebaars weggevangen; uiteindelijk kan de natuur hier niet tegen op, en ieder jaar worden de zeebaarsbestanden kleiner en kleiner.  We beginnen dit duidelijk te merken en als dit zo door gaat komen allerlei doemscenario’s in beeld…., de enige oplossing is regulering en beheersing die wordt afgedwongen vanuit de Europese Unie, maar dat gaat nog wel even duren vrees ik.

Maar genoeg hier over, ondanks bovenstaande heb ik weer met volle teugen genoten van de zeebaars visserij. Voor mij persoonlijk was het voorjaar ronduit taai, maar met name de tweede seizoenshelft was redelijk en soms zelfs goed.

De eerste seizoenshelft

Zo rond half mei bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden grens, en werden in het Oosterschelde gebied de eerste zeebaarzen met kunstaas gevangen. Aan mij waren die eerste baarzen echter niet besteed; het was niet echt mijn voorjaar, met slechts wat scholenbaarzen en een paar missers, waarvan overigens een zeer mooi exemplaar die vlak voor mijn voeten alsnog er vandoor ging. Maar goed, half juni wist ik dan toch de eerste mooie baarzen te vangen, kerngezonde maar tevens nog relatief magere voorjaarsbaarzen. De weken er na werden een aantal zeebaarzen gevangen, maar het was nou niet echt een vetpot.

Stekken

Na die eerste 50+ baarzen half juni ging het niet echt ‘los’, zo af en toe een mooie baars, maar ook vele blanks, beduidend malen meer de ‘0’ dan voorgaande jaren. Stekken die andere jaren steevast baarzen opleverden in het voorjaar/vroege zomer, leken verlaten….  Oei, paniek?, nee hoor, verre van dat, maar je moet dan wel iets ondernemen. Immers, je kunt dan wel stug keer op keer naar diezelfde stekken toe rijden, maar dat schiet dan toch echt niet op. Als je verschillende ‘tij-stippen’ hebt uitgetest, dan weet je op een gegeven moment wel hoe het zit en laat je die stekken maar eens een tijdje links liggen. Andere stekken uitproberen dus; gebruik maken van de door de jaren heen opgedane ervaring, waarbij succes overigens niet gegarandeerd is. Daar gaan weer wel wat uurtjes inzitten, maar dat is niet zo erg, ook dat is een onderdeel van de zeebaars visserij. De voldoening is enorm groot als je na een paar weken van verschillende potentiële stekken uittesten succes hebt. Met name 2 stekken bleken succesvol, de ene iets meer dan de andere, waar ik bovendien gedurende het seizoen nauwelijks iemand ben tegen gekomen.

Materiaal

Gedurende het seizoen heb ik grotendeels 3 van mijn spinhengels gebruikt; mijn Tenryu Rod Bar 270 in combinatie met de Daiwa Certate 3000 voor winderige omstandigheden, en voor het vissen met grotere en zwaardere pluggen in het najaar. Ten tweede mijn Megabass Xör Independence 83iR ML , waarbij ik zowel mijn Certate als mijn Daiwa Exist gebruik, voor het ‘allround spinning’ werk. En ten derde mijn Yamaga Blanks Ballistick 81/12 die samen met mijn Daiwa Exist 3012 een superlichte combinatie oplevert waarmee ik grotendeels de gehele zomer heb gevist. Zodra de omstandigheden het maar enigszins toelaten neem ik deze combinatie mee, werkelijk een genot om mee te vissen.  Volledig voorzien voor alle omstandigheden dus? Ja, eigenlijk wel, al blijven er altijd wel wat ‘wensen’;  een net iets andere lengte of c.w. of wat dan ook; allemaal  niet echt nodig, maar wel leuk.

De tweede seizoenshelft

Na 3 weken vakantie in Juli waarin niet is gevist, brak er toch een leuke tweede seizoenshelft aan; in augustus werden weer wat meer baarzen gevangen, en, wat ik persoonlijk belangrijker vind, minder blank sessies. Werkelijk een paar heerlijke avonden en vroege ochtenden staan vissen met schitterend weer en bovendien tal van aanbeten die baarzen opleverden. Dit is genieten van de bovenste plank. Niet alles werd verzilverd, en als ik de balans opmaak over het afgelopen seizoen dan stel ik vast dat er relatief meer missers waren dan andere seizoenen, maar dat mag de pret niet drukken. In de meeste sessies werden slechts enkele baarzen gevangen, met soms een uitschieter met 4 tot 7 baarzen. Slechts 1 keer in 2012 kon ik ‘dubbele cijfers’ in mijn statistieken schrijven. Dat was andere seizoenen beduidend meer, maar is allemaal voor mij wat minder belangrijk; het is de beleving van de hobby die telt, niet de aantallen.

Duikende pluggen

Waar ik andere jaren ook wel een aantal, vaak nachtelijke, sessies ondernam met softbaits, heb ik dit seizoen uitsluitend met pluggen gevist. Hoewel het zeker niet altijd effectiever is (misschien wel vaker niet…), vind ik het simpelweg leuker. De pluggen visserij blijft me intrigeren; pluggen die het ene jaar helemaal top zijn, blijken het andere jaar ‘niets meer waard’, pluggen die je nieuw aanschaft en hoge verwachtingen van hebt maken het niet waar, en pluggen waar je aan twijfelt blijken het ineens wel goed te doen. Het ene jaar ‘top’ en het andere jaar ‘nop’ lijkt overigens met name voor de oppervlakte pluggen te gelden.  

Voor duikende pluggen ziet mijn 2012 top 3 er als volgt uit:

1. Met stip op 1: Megabass Vision 110 SW
2. Duo Tide Minnow 125 SLD
3. En op de derde plaats: Ima Hound 125F Fang

De Megabass Vision 110 was een aangename verrassing; typisch zo’n plug die zijn kwaliteit al vele jaren heeft bewezen, maar die een beetje in de (mijn) vergetelheid was geraakt en niet al te vaak meer in mijn kunstaas tas belandde. Maar de Vision 110 was voor mij dé plug van de zomer; goed werpend en bovendien zeer stabiel in harde stroming en dit seizoen een top vanger gebleken. Ik vis al heel wat jaartjes met de Vision’s 110, maar nooit eerder leverden die zoveel baarzen op als dit seizoen.

Vanaf September heb ik wat vaker grotere pluggen ingezet, niet alles was succesvol, maar een tweetal pluggen staken er boven uit. Dit waren de Megabass X-140 en de Ima Sasuke 140, met beide pluggen zijn diverse baarzen gevangen.

De oppervlakte

Dan de oppervlakte pluggen, de oppervlakte visserij van dit seizoen is voor mij wat stof tot nadenken. Voor het eerst sinds 2008 heb ik minder met oppervlakte pluggen gevangen dan met duikende pluggen. Ik vis sinds 2007 met de stickbaits, en zonder hoog van de toren te willen blazen is me dat afgelopen seizoenen bijzonder goed afgegaan.  Het schitterende visuele spektakel met vaak spectaculaire aanbeten heeft geleid tot mijn absolute voorkeur voor het vissen met oppervlakte pluggen. Dit seizoen echter heb ik beduidend minder baarzen aan de oppervlakte kunnen vangen dan voorgaande jaren. Ik ben er nog niet helemaal uit waar dit aan ligt; wellicht de andere stekken, of dressuur, of wat dan ook; in ieder geval stof tot nadenken.  Enfin, een top-3 kan ik dit jaar niet echt opstellen, eerder een top-2:

1. Op 1: Xorus Patchinko 100
2. En op de 2e plaats: Ima Skimmer

De Xorus Patchinko 100 leverde de meeste en mooiste baarzen op, al moet ik wel zeggen dat die baarzen in slechts een 4-tal sessies in september/oktober werden gevangen. Eén sessie sprong er uit, een fantastische avond eind September, met 7 gevangen baarzen en dito missers, en allemaal met dit slanke plugje. De Ima Skimmer leverde wel minder baarzen in aantal op, maar vanaf eind juni tot aan medio oktober werd er regelmatig een baars mee gevangen, al waren die niet altijd even groot. Verder zijn er op diverse andere pluggen nog baarzen gevangen aan de oppervlakte, bewezen vangers van vorige jaren zoals de Xorus Frosty en Gunfish 95 en wat baarzen op wat nieuwere pluggen, maar al met al onvoldoende om die in een ‘top-3’ te kunnen plaatsen.

Langzaam richting seizoen 2013

Het afgelopen seizoen was over de gehele linie aan de taaie kant, mijn 2^e seizoenshelft was redelijk en met momenten goed, maar eerlijk is eerlijk, wel minder dan voorgaande seizoenen. Ik heb  nogal wat zeebaars vissers gesproken die begin oktober nog maar een paar baarzen hadden gevangen, en meer dan ooit was “zeebaars vissen is uren maken” van toepassing. Tevens lijken tal van mensen te zijn afgehaakt; vanaf half Augustus kwam ik nauwelijks nog iemand tegen aan de waterkant.  Aan de andere kant, echt slecht was het nou ook weer niet, en ik ga zeker niet klagen over een slecht jaar.  Ik heb weer met veel plezier gevist dit seizoen; de zeebaars visserij blijft voor mij een fantastische hobby waarin je in een prachtige natuur een uitlaat vindt voor een druk leven.

Het jaar 2012 was tevens het jaar waarin mijn bescheiden blog gestalte kreeg, en dit ‘bloggen’ is me uitstekend bevallen. Erg leuk om zo nu en dan wat op te schrijven over je hobby, waarbij ik me overigens heb beperkt in het aantal vangstberichten, ik heb weinig zin om van alles over me af te roepen waar ik van gruwel.

Het jaar 2012 ligt inmiddels achter ons, we gaan langzaam maar zeker op weg naar seizoen 2013. Nog even de winter door en het voorjaar komt weer in zicht. Voor het volgend seizoen heb ik diverse nieuwe potentiële stekken op het oog om eens te gaan uitproberen, niet allemaal in de Oosterschelde overigens, en wil ik eindelijk eens die strandsessies ondernemen waar het nog steeds niet van gekomen is. In ieder geval  kijk ik uit naar het volgend seizoen!

Klein aan de oppervlakte

Een dik uur voor zonsondergang op een mooie zomeravond,  het beetje wind dat er stond is helemaal gaan liggen en de kraakheldere Oosterschelde ligt er bij als een spiegel. De stilte is overweldigend, alleen het geluid van wat vogels in de verte en het zacht stromende afgaande water zijn hoorbaar. Behoedzaam loop ik langs de dijk naar de stek van mijn keuze, al het geluid wat je maakt is eigenlijk al teveel en dreigt de rust te verstoren.  Aangekomen bij mijn stek begeef ik me voorzichtig over de spekgladde stenen naar het water, ik zoek een relatief vlak stukje om te gaan staan. Een grote vlakke steen  waar nog maar een centimeter of 20 water op staat, is een mooi plekje om te beginnen. Ik bevestig een kleine oppervlakteplug aan mijn speld en begin te gooien. Rustig spin ik het plugje binnen en na drie worpen, volledig uit het niets klapt er een baars op de plug die de rust behoorlijk verstoort. Ik voel gelijk dat het geen grote baars is, maar dat maakt me niets uit, een mooie zeebaars van krap veertig centimeter ligt even later aan de kant. Na de baars onthaakt en even bewonderd te hebben zet ik ze weer terug in haar element. Een prima begin van mijn late avondsessie, mooier kan mijn visserij niet zijn.

Voor de oppervlakte visserij vragen dergelijke stille condities mijn inziens om een subtiele aanpak. Door te veel geluid en te veel opspattend water kunnen de zeebaarzen zo maar verjaagd worden. Derhalve geen grote zware pluggen, maar kleine en relatief lichte oppervlakteplugjes die veel beter aansluiten bij zulke stille omstandigheden.  Klein en licht betekent vaak ook minder verre worpen. Maar door je materiaal aan te passen en de goede pluggen te gebruiken kun je ook kleine lichte plugjes goed wegzetten. Met klein en licht bedoel ik plugjes van zo’n 7 tot 9 cm met een gewicht van ongeveer 6 tot 10 gram. Vrijwel all bekende kunstaasmerken hebben wel een of meerdere oppervlakte pluggen die in deze categorie vallen in hun assortiment, maar lang niet allemaal beschikken ze over goede (werp) eigenschappen waar ik naar op zoek ben.

Links Jackson Risk Bait; rechts Megabass Dog-X Jr

De kleinste plugjes die ik gebruik zijn de Jackson Risk Bait (7cm en 7 gram) en de Megabass Dog-X Jr (7,1cm en 5,8 gr). De Dog-X Jr heeft een bescheiden geluidsdrager en de Jackson Risk Bait is helemaal stil, beide plugjes hebben een mooie walk-the-dog actie die zowel rustig als snel kan worden uitgevoerd. Deze plugjes zijn perfect voor bladstille Oosterschelde condities. Een maatje groter, en eveneens prima geschikt zijn de Megabass Dog-X (8cm en 8,4 gr) en de Duo Slaver Pencil (8,5cm en 8,5 gr). De Dog-X is er in een W (walking) en S (sliding) versie, beiden gebruik ik, maar ik geef de voorkeur aan de sliding variant bij bladstil weer. De Dog-X maakt een wat luider geluid. De slanke body van de Duo Slaver Pencil beschikt weer over een wat subtielere zachtere geluidsdrager. Als laatste die ik in dit rijtje wil noemen, de Chihuahua 90 van MegaBait, die met zijn 9cm en 10 gram net weer een slagje groter is, maar wel in mijn rijtje pluggen past die ik gebruik in genoemde omstandigheden. Ik vind de Chihuahua een heerlijk plugje om mee te vissen, die bovendien van de genoemde pluggen veruit het verste werpt.

Megabass Dog-X

Er zijn veel meer kleine plugjes die geschikt zijn voor stille condities, en genoemde pluggen geven zeker geen totaal beeld, maar het zijn wel pluggen die voor mij prima werken en met allemaal zijn zeebaarzen gevangen. Dergelijke plugjes vragen om licht materiaal, zelf gebruik ik hier een tweetal hengels voor;  mijn Lucky Craft ESG2 871HFX (2,62m met cw 2,3-23gr) en  Yamaga Blanks Ballistick 81/12 (2,41m met cw 6-21gr), beide hengels in combinatie met mijn Daiwa Exist 3012 met dunne lijn.

Links MegaBait Chihuahua 90; rechts Duo Slaver Pencil

De avond begint te vallen en aan de horizon zakt de zon langzaam weg, na mijn eerste baars is het al drie kwartier stil gebleven. Het water is nu zo’n 2 uur aan het afgaan en de steen waar ik op sta is inmiddels helemaal droog gevallen, het begint harder te stromen en ik besluit om het eens een 100 meter verderop te proberen.  Langzaam begint het te schemeren en ik vermoed dat het bij die ene baars zal blijven, nog een paar worpen en dan naar huis. Maar dan toch, een lichte rimpeling in het water achter mijn Dog-X, gevolgd door een zware kolk, even niets en dan stort de baars zich vol de plug. Wat een geweld, alsof er een baksteen in het water wordt gegooid. Ik sta met een kromme hengel en een gierende slip te genieten, wat is dit machtig mooi, de adrenaline giert door mijn lijf. Na een mooie dril wordt een prachtige vijftiger geland die na de foto weer retour Oosterschelde gaat. Het is mooi geweest, morgen weer werken en ik besluit naar huis te gaan. Met een brede glimlach stap ik in de auto en geniet nog na van een prachtig anderhalf uur aan de Oosterschelde.

“Trugkieke” 4: seizoenen 2010 en 2011

De laatste “trugkieke” uit de serie van vier, waarin 8 zeebaars seizoenen kort de revue zijn gepasseerd. Ook hier weer een selectie van foto’s waarin een aantal mooie momenten zijn vastgelegd.

Het jaar 2010 was voor mij een minder jaar, hoewel het voorjaar super begon met onder meer een mooie baars van 70cm op een Ima Skimmer,  was de zomer matig, eigenlijk gewoon slecht. Zelfs een paar uitstapjes naar de Westerschelde gemaakt, wat wel een paar baarzen opleverde maar dat was ook niet echt om over naar huis te schrijven. Het naseizoen was beter, maar helaas niet zoveel visuren kunnen maken vanwege een late vakantie en een aantal familie events. Maar goed, er zijn ergere dingen op de wereld.

In 2010 heb ik mijn zeebaars materiaal uitgebreid met een 2-tal nieuwe spinhengels en een spinmolen. Een Tenryu Rod Bar 270 voor het pluggenwerk in wat ruwere omstandigheden, en een Lucky Craft ESG2 871HFX (2,3-23 gram) voor het lichte spinwerk. De molen in kwestie is een Daiwa Certate 3000, het nieuwe 2010 model. Voor mij zijn zowel de hengels als de molen een schot in de roos, werkelijk prachtig materiaal waar ik met plezier mee vis. Hoewel een minder jaar, is het niet zo dat er helemaal geen baarzen zijn gevangen, zowel met duikende pluggen als aan de oppervlakte zijn er toch weer mooie baarzen geland. Mijn best scorende duikende pluggen in 2010, de OSP Rudra en LC Flashminnow, en aan de oppervlakte de Ima Skimmer en de Xorus Frosty.

Dan het vorige seizoen, na regen komt zonneschijn was hier zeker van toepassing, en na het magere 2010 was 2011 een stuk beter. Vanaf begin mei tot midden oktober met grote regelmaat mijn baarzen kunnen vangen. Uiteraard heb ook ik mijn ‘blank’ sessies, maar gelukkig geen lange perioden met geen of slechts enkele baarzen.

Ik heb in 2011 veel gevist met mijn nieuwste aanwinst, een superlichte spinhengel van 2.40m, slechst 112 gram zwaar en met een cw van 6-21 gram: Yamaga Blanks Balllistick 81/12. Door de jaren heen ontstaat er langzaam maar zeker, in ieder geval bij mij, ook een ‘materiaal passie’, een interesse in de enorme keuze in specifieke hengels en molens voor de spinvisserij op zeebaars. Al dat materiaal heb je natuurlijk niet echt nodig om te kunnen genieten van de zeebaarsvisserij, maar voor mij, en vele anderen, zit ook dit aspect in het hart van de hobby. Enfin, de Ballistick 81/12 is een geweldig stukje gereedschap voor het superlichte werk, fantastische blank, waarmee heel precies geworpen kan worden. Met uitzondering van het vroege voorjaar en late najaar, is het grootste gedeelte van het seizoen met oppervlaktepluggen gevist. Mijn duikende toppers dit jaar waren de Ima Keep 125F, de X-120 en Zonk 120, beiden van Megabass. Oppervlakte pluggen die het voor mij deden in 2011 waren wederom de Ima Skimmer, Xorus Frosty en een ‘ouwe getrouwe’, de LC Gunfish 95.

Met de manier van binnenvissen van de Gunfish was iets opmerkelijks aan de hand; tijdens een sessie eind Augustus, stond ik al een uur te gooien zonder maar ook een enkel teken van leven. Een paar keer van plug gewisseld, maar dat maakte niet veel uit. Ik besloot een Gunfish in te zetten, en ook dit leek in eerste instantie weinig verschil te maken, tot ik de Gunfish wat sneller binnen viste met zeer korte felle hengel tikjes. Direct een paar kolken achter de plug. En even later was het bingo en konden kort achter elkaar 4 baarzen geland worden. Het opmerkelijke was dat alleen deze manier van binnen vissen aanbeten opleverden. Ik viste die dag met mijn Yamaga Blanks Ballistick, waarmee de zeer snelle korte tikjes perfect uitgevoerd konden worden. Een aantal sessies heeft zich dit herhaald, waarbij alleen het relatief wat sneller binnenvissen van de Gunfish, met zeer korte felle tikjes, baarzen opleverden.  Zeebaarzen blijven wispelturig.

Al met al kijk ik met een goed gevoel terug op 2011. Zoals gezegd, het hele seizoen door zeebaarzen gevangen, en het naseizoen was ronduit goed te noemen. En nu maar weer afwachten wat 2012 ons zal brengen.

Yamaga Blanks Ballistick 81/12, falling in love with a rod

Deze post is geschreven voor LabraxSquad ( http://www.labraxsquad.com/) en aldaar geplaatsts op 22 januari. Deze blog van Jelmer, ondersteund door een paar mede zeebaarsvissers die allemaal dezelfde passie delen, is Engelstalig en heeft daarmee een bereik tot ver buiten de Nederlandse grenzen. Deze blog is nog erg jong (niet veel ouder dan mijn blog), maar mag zich nu al verheugen in een hoge mate van belangstelling van internationaal gerenommeerde zeebaarsfanaten (zoals Henry Gilbey) en brands (zoals Duo). Waarlijk een blog van internationale allure die absoluut de moeite waard is om regelmatig te bekijken.

Like many other bass sports fishermen, my passion for bass is also related to the tackle we use. A deep interest in rods, reels and lures, and the stuff you just ‘must have’, which many times leads to an impressive tackle collection during the years. We keep on buying stuff, and probably more than we really need (and that is great fun!).  So, early Spring last year, I decided to buy a new rod that I intended to particularly use for fishing with light stick baits from the dykes in the Dutch Oosterschelde, the estuary in the Southwest of The Netherlands. My wish specs were a rod of about 8ft, fast action and with a low intrinsic weight. After evaluating a number of options, I decided to buy a rod from the house of Yamaga Blanks. This famous domestic Japanese rod builder, is on the market already for more than 20 years with their prestigious Ripple Fisher brand. The Ripple Fisher brand stands for high-end saltwater fishing rods, and includes a sea bass rod collection. The only downside with Ripple Fisher is their price level, however, they decided to introduce a rod range under the Yamaga Blanks brand. Like Ripple Fisher, great rods, but positioned at more affordable prices. And thus probably within reach of many anglers who look for a specific high-end Japanese sea bass rod. They have two rods that were developed for sea bass fishing;  the friendly priced Yamaga Blanks Early and their top model for sea bass, Yamaga Blanks Ballistick.

When looking at the Yamaga Blanks website the Ballistick looked very appealing to me and would be perfect for what I wanted the rod for. Which was confirmed to me by some other anglers in the UK and Singapore, who had fishing experience with these rods. I decided to go for the Ballistick 81/12, length 8’1”, cw 6-21 gram and a very low intrinsic weight of just 112 gram. The rod has the new Fuji SIC k-guides and an up lock Fuji reel seat . I particularly like up lock reel seats, as I find these just more comfortable for your hands when working the rod.

Early May I received the rod, and it looked and felt fantastic. The blank is very thin, seems extremely well made with a 98% carbon composition, and no unnecessary ‘bling bling’, which all contributes to the very low weight of just 112 gram. So, off to the water to try it out! I use the rod in combination with a Daiwa Exist 3012 reel, with a low weight of 240 gram, which in my view fits the rod perfectly. Initially I was thinking that I would need a bit smaller reel, for instance a 2500 series, but for me the Exists 3012 works well, with this reel I also have the retrieving speed I prefer (81cm), which is mostly lower for smaller sized reels. 

After having used the rod few times, my enthusiasm for the rod became higher and higher. Whenever weather and sea conditions allowed, I selected this rod for my bass fishing last year. The rod did not disappoint me on one single aspect, actually, I found it even better than I thought. What really amazed me is its very fast recovery. When fishing surface lures, jerking and twitching various walk the dog styles, the rod tip is instantly back in its straight position right after each jerk. Now, one might say ‘so what’, all rods do that, but the recovery is really very fast. Especially when retrieving the lure with a rather fast and aggressive walk the dog style, with very short snappy jerks fast after each other, it makes quite a difference. I successfully fished this way with a LC Gunfish 95 in the late season, this style creates a very short splashing zigzag action of the lure, which made the bass really mad, leading to attack after attack. Particularly this walk the dog style I can do just better with the Balllistick than with some other rods I use, simply due to its fast recovery.

When catching a nice bass with it, it feels like a little feast, and you enjoy how the stunning blank absorbs the runs and power of the bass. Altogether, I find the rod fantastic, it works perfect for both light diving and surface lures, and is in my view excellent to work light surface lures with all kinds of retrieving styles. After using it for one season, I must say that I truly fell in love with this rod!