"Trugkieke" 8: zeebaars seizoen 2014

De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden, heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’ van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand, en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.

De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!

Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen, leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op de oppervlakte pluggen.  Er zaten ook nogal wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend om te zien.

Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was een oppervlakte plugje die er  in deze periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig verwisselde ik de Dog-X  voor een andere plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008, toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij, maar dat mag de pret niet drukken.

Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst, in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar  best. En dit bleek te gelden voor diverse stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.

De tweede seizoenshelft

Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is gevist,  eind Juli weer naar de waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie, maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+ en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn gevangen.

Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn. Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.

Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip; het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op, die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en Megabass Vision 110.

Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op. Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen klaar; tijd voor andere bezigheden.

Een goed seizoen?

Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.

Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie geluk, zal er wel debet aan zijn.

Al  met al het ik weer heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen seizoen.

Oosterschelde onder druk?

Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het begin van de voedselketen staan in Estuaria. 

Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand.  Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.

Richting zeebaars seizoen 2015

De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen.  Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken, maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar, voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.

Nog een paar wintermaanden en dan begint het voorjaar al weer. En voor je het weet is het Mei, en dan kunnen we weer.  Laten we hopen dat iedere sportvisser zijn baarsje weet te vangen!

Oktober baarzen

Na een paar weken van slechts enkele kleine baarzen, was er zondagavond een betere sessie. Anderhalf uur voor het hoge water begonnen, en met afgaand water nog een uurtje door gevist in het donker. Door het relatief warme najaar is de watertemperatuur nog hoog voor de tijd van het jaar, dus kunnen ook nog steeds oppervlakte pluggen worden ingezet. Zo gezegd zo gedaan, en na een 20-tal minuten gooien een paar kolken achter de plug, even niets (ik dacht al; die is weg), maar dan toch een veertiger die boven op de plug knalde. 

De worp hierna wederom een paar kolken, maar geen aanbeet; toen zich dit een paar worpen na elkaar herhaalde, maar eens een duikende plug aan de speld gehangen. Een 15-tal minuten helemaal niks, en net toen ik dacht om toch weer maar met oppervlakte pluggen te gaan gooien, kwam dan toch die aanbeet en kon even later een mooie vijftiger worden geland.

Daarna wat afwisselend gevist met duikende en oppervlakte pluggen, en een paar veertigers weten te vangen. Rondom het hoge water was het even stil, maar toen het eenmaal donker was, toch weer een baars. 

Een paar worpen hierna een aanbeet op de Megabass Vision 110 zoals ik ze graag heb; vlak onder de kant, een harde klap op de hengel en onmiddellijk een gierende molen slip. Het is en blijft kicken. De foto vertekent helaas wat waardoor deze baars niet echt goed tot zijn recht komt, maar dit was een mooie dikke geblokte Oktober baars van 58cm. typisch zo'n baars zoals je die in het najaar verwacht. 

Tja, die foto's, allemaal een beetje hetzelfde; baarzen die in het gras van de Oosterschelde dijken liggen. Ik sta meestal alleen te vissen, en om met een statief te gaan leuren en met de zelfontspanner te gaan prutsen zie ik niet zitten. Ik maak snel een foto en zet de baarzen weer terug. Als ik dan thuis de foto's op mijn laptop zet, tja, dan valt het wel eens tegen, en zeker als de foto in het donker is genomen, Nou goed, so be it. Die foto's, ach, het is de beleving die ik het belangrijkst vind. Na deze mooie baars nog een half uur door gevist maar geen beet meer gehad. Met 7 gevangen baarzen, die allemaal weer rondzwemmen, als een tevreden man weer naar huis gegaan. 

Megabass Vision 110; wat een plug!

De Megabass Vision 110 is met recht een over de gehele wereld zeer gerespecteerde plug, en zonder meer ook een top plug voor de Europese zeebaars. In de herfst van het jaar 2000 werd deze plug door Megabass op de markt gebracht, in eerste instantie gericht op de black bass visserij in de US, maar al snel werd deze plug ook ingezet voor de zeebaars visserij over de gehele wereld. Er zijn de afgelopen jaren vele reviews over deze plug geschreven, om er een paar te noemen, kijk bijvoorbeeld maar eens <hier> en <hier>.

De Vision 110 werd een ongekend succes verhaal, en door de jaren heen zijn er zoveel verschillende kleurstellingen gekomen dat zo’n beetje iedere kleur variant die je kunt bedenken er wel is. Succes betekent ook dat er gekopieerd wordt, en tal van andere merken proberen een graantje mee te pikken door regelrechte (goedkopere) kopieën op de markt te brengen. Enfin, verschillende kopieën zullen best goede pluggen zijn, maar geef mij de originele exemplaren maar.

Megabass maakt uiteraard zelf ook gebruik van hun eigen succes verhaal en heeft vele varianten op die allereerste Vision 110 gemaakt; om er een aantal te noemen zonder overigens compleet te willen zijn: de Magnum SP (grotere versie), de High Floater (geoptimaliseerd voor twitchen); de Vision 110+1 (langere lip, duik diepte tot ca 2,75 m), de Silent Riser (een stille variant), en vrij recent ook een FX versie (met beweegbare lip zoals de FX9) en een Vision 110 Junior, een kleinere versie die qua formaat tussen de Vision 95 en 110 zit.

Ik vis vrijwel uitsluitend met de zoutwater (SW) Visions, die voor mij al verschillende seizoenen uitstekende baarzen verleiders zijn, en afgelopen seizoen was de Vision 110 mijn absolute top plug. Wat een plug, geweldige actie, blijft stabiel in hard stromend water, blijft mooi op diepte lopen, en hoewel er beslist pluggen zijn waarmee grotere werp afstanden zijn te behalen, zijn de werpeigenschappen van de plug eveneens meer dan acceptabel, eigenlijk gewoon goed. Maar het belangrijkste, de pluggen leveren zeebaars op. De Vision 110 is in ieder geval een plug die aankomend seizoen wederom veelvuldig zal worden ingezet.

“Trugkieke” 6: zeebaars seizoen 2012

Het seizoen 2012 zal voor de meeste zeebaars vissers niet in de boeken gaan als een topjaar, en zeker niet voor degenen die vanaf de kant in het Oosterschelde gebied vissen. Uitzonderingen daargelaten die het geluk hadden tegen een goed stekje aan te lopen, al dan niet met bootjes op dieper water konden vissen. Maar al met al was het over de gehele linie aan de matige kant; en volgens sommigen onder ons druk ik me dan nog zeer voorzichtig uit. Velen vragen zich af wat er aan de hand is en ‘begrijpen er niets van’. Het antwoord lijkt echter vrij simpel; jaar in jaar uit worden duizenden kilo’s zeebaars weggevangen; uiteindelijk kan de natuur hier niet tegen op, en ieder jaar worden de zeebaarsbestanden kleiner en kleiner.  We beginnen dit duidelijk te merken en als dit zo door gaat komen allerlei doemscenario’s in beeld…., de enige oplossing is regulering en beheersing die wordt afgedwongen vanuit de Europese Unie, maar dat gaat nog wel even duren vrees ik.

Maar genoeg hier over, ondanks bovenstaande heb ik weer met volle teugen genoten van de zeebaars visserij. Voor mij persoonlijk was het voorjaar ronduit taai, maar met name de tweede seizoenshelft was redelijk en soms zelfs goed.

De eerste seizoenshelft

Zo rond half mei bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden grens, en werden in het Oosterschelde gebied de eerste zeebaarzen met kunstaas gevangen. Aan mij waren die eerste baarzen echter niet besteed; het was niet echt mijn voorjaar, met slechts wat scholenbaarzen en een paar missers, waarvan overigens een zeer mooi exemplaar die vlak voor mijn voeten alsnog er vandoor ging. Maar goed, half juni wist ik dan toch de eerste mooie baarzen te vangen, kerngezonde maar tevens nog relatief magere voorjaarsbaarzen. De weken er na werden een aantal zeebaarzen gevangen, maar het was nou niet echt een vetpot.

Stekken

Na die eerste 50+ baarzen half juni ging het niet echt ‘los’, zo af en toe een mooie baars, maar ook vele blanks, beduidend malen meer de ‘0’ dan voorgaande jaren. Stekken die andere jaren steevast baarzen opleverden in het voorjaar/vroege zomer, leken verlaten….  Oei, paniek?, nee hoor, verre van dat, maar je moet dan wel iets ondernemen. Immers, je kunt dan wel stug keer op keer naar diezelfde stekken toe rijden, maar dat schiet dan toch echt niet op. Als je verschillende ‘tij-stippen’ hebt uitgetest, dan weet je op een gegeven moment wel hoe het zit en laat je die stekken maar eens een tijdje links liggen. Andere stekken uitproberen dus; gebruik maken van de door de jaren heen opgedane ervaring, waarbij succes overigens niet gegarandeerd is. Daar gaan weer wel wat uurtjes inzitten, maar dat is niet zo erg, ook dat is een onderdeel van de zeebaars visserij. De voldoening is enorm groot als je na een paar weken van verschillende potentiële stekken uittesten succes hebt. Met name 2 stekken bleken succesvol, de ene iets meer dan de andere, waar ik bovendien gedurende het seizoen nauwelijks iemand ben tegen gekomen.

Materiaal

Gedurende het seizoen heb ik grotendeels 3 van mijn spinhengels gebruikt; mijn Tenryu Rod Bar 270 in combinatie met de Daiwa Certate 3000 voor winderige omstandigheden, en voor het vissen met grotere en zwaardere pluggen in het najaar. Ten tweede mijn Megabass Xör Independence 83iR ML , waarbij ik zowel mijn Certate als mijn Daiwa Exist gebruik, voor het ‘allround spinning’ werk. En ten derde mijn Yamaga Blanks Ballistick 81/12 die samen met mijn Daiwa Exist 3012 een superlichte combinatie oplevert waarmee ik grotendeels de gehele zomer heb gevist. Zodra de omstandigheden het maar enigszins toelaten neem ik deze combinatie mee, werkelijk een genot om mee te vissen.  Volledig voorzien voor alle omstandigheden dus? Ja, eigenlijk wel, al blijven er altijd wel wat ‘wensen’;  een net iets andere lengte of c.w. of wat dan ook; allemaal  niet echt nodig, maar wel leuk.

De tweede seizoenshelft

Na 3 weken vakantie in Juli waarin niet is gevist, brak er toch een leuke tweede seizoenshelft aan; in augustus werden weer wat meer baarzen gevangen, en, wat ik persoonlijk belangrijker vind, minder blank sessies. Werkelijk een paar heerlijke avonden en vroege ochtenden staan vissen met schitterend weer en bovendien tal van aanbeten die baarzen opleverden. Dit is genieten van de bovenste plank. Niet alles werd verzilverd, en als ik de balans opmaak over het afgelopen seizoen dan stel ik vast dat er relatief meer missers waren dan andere seizoenen, maar dat mag de pret niet drukken. In de meeste sessies werden slechts enkele baarzen gevangen, met soms een uitschieter met 4 tot 7 baarzen. Slechts 1 keer in 2012 kon ik ‘dubbele cijfers’ in mijn statistieken schrijven. Dat was andere seizoenen beduidend meer, maar is allemaal voor mij wat minder belangrijk; het is de beleving van de hobby die telt, niet de aantallen.

Duikende pluggen

Waar ik andere jaren ook wel een aantal, vaak nachtelijke, sessies ondernam met softbaits, heb ik dit seizoen uitsluitend met pluggen gevist. Hoewel het zeker niet altijd effectiever is (misschien wel vaker niet…), vind ik het simpelweg leuker. De pluggen visserij blijft me intrigeren; pluggen die het ene jaar helemaal top zijn, blijken het andere jaar ‘niets meer waard’, pluggen die je nieuw aanschaft en hoge verwachtingen van hebt maken het niet waar, en pluggen waar je aan twijfelt blijken het ineens wel goed te doen. Het ene jaar ‘top’ en het andere jaar ‘nop’ lijkt overigens met name voor de oppervlakte pluggen te gelden.  

Voor duikende pluggen ziet mijn 2012 top 3 er als volgt uit:

1. Met stip op 1: Megabass Vision 110 SW
2. Duo Tide Minnow 125 SLD
3. En op de derde plaats: Ima Hound 125F Fang

De Megabass Vision 110 was een aangename verrassing; typisch zo’n plug die zijn kwaliteit al vele jaren heeft bewezen, maar die een beetje in de (mijn) vergetelheid was geraakt en niet al te vaak meer in mijn kunstaas tas belandde. Maar de Vision 110 was voor mij dé plug van de zomer; goed werpend en bovendien zeer stabiel in harde stroming en dit seizoen een top vanger gebleken. Ik vis al heel wat jaartjes met de Vision’s 110, maar nooit eerder leverden die zoveel baarzen op als dit seizoen.

Vanaf September heb ik wat vaker grotere pluggen ingezet, niet alles was succesvol, maar een tweetal pluggen staken er boven uit. Dit waren de Megabass X-140 en de Ima Sasuke 140, met beide pluggen zijn diverse baarzen gevangen.

De oppervlakte

Dan de oppervlakte pluggen, de oppervlakte visserij van dit seizoen is voor mij wat stof tot nadenken. Voor het eerst sinds 2008 heb ik minder met oppervlakte pluggen gevangen dan met duikende pluggen. Ik vis sinds 2007 met de stickbaits, en zonder hoog van de toren te willen blazen is me dat afgelopen seizoenen bijzonder goed afgegaan.  Het schitterende visuele spektakel met vaak spectaculaire aanbeten heeft geleid tot mijn absolute voorkeur voor het vissen met oppervlakte pluggen. Dit seizoen echter heb ik beduidend minder baarzen aan de oppervlakte kunnen vangen dan voorgaande jaren. Ik ben er nog niet helemaal uit waar dit aan ligt; wellicht de andere stekken, of dressuur, of wat dan ook; in ieder geval stof tot nadenken.  Enfin, een top-3 kan ik dit jaar niet echt opstellen, eerder een top-2:

1. Op 1: Xorus Patchinko 100
2. En op de 2e plaats: Ima Skimmer

De Xorus Patchinko 100 leverde de meeste en mooiste baarzen op, al moet ik wel zeggen dat die baarzen in slechts een 4-tal sessies in september/oktober werden gevangen. Eén sessie sprong er uit, een fantastische avond eind September, met 7 gevangen baarzen en dito missers, en allemaal met dit slanke plugje. De Ima Skimmer leverde wel minder baarzen in aantal op, maar vanaf eind juni tot aan medio oktober werd er regelmatig een baars mee gevangen, al waren die niet altijd even groot. Verder zijn er op diverse andere pluggen nog baarzen gevangen aan de oppervlakte, bewezen vangers van vorige jaren zoals de Xorus Frosty en Gunfish 95 en wat baarzen op wat nieuwere pluggen, maar al met al onvoldoende om die in een ‘top-3’ te kunnen plaatsen.

Langzaam richting seizoen 2013

Het afgelopen seizoen was over de gehele linie aan de taaie kant, mijn 2^e seizoenshelft was redelijk en met momenten goed, maar eerlijk is eerlijk, wel minder dan voorgaande seizoenen. Ik heb  nogal wat zeebaars vissers gesproken die begin oktober nog maar een paar baarzen hadden gevangen, en meer dan ooit was “zeebaars vissen is uren maken” van toepassing. Tevens lijken tal van mensen te zijn afgehaakt; vanaf half Augustus kwam ik nauwelijks nog iemand tegen aan de waterkant.  Aan de andere kant, echt slecht was het nou ook weer niet, en ik ga zeker niet klagen over een slecht jaar.  Ik heb weer met veel plezier gevist dit seizoen; de zeebaars visserij blijft voor mij een fantastische hobby waarin je in een prachtige natuur een uitlaat vindt voor een druk leven.

Het jaar 2012 was tevens het jaar waarin mijn bescheiden blog gestalte kreeg, en dit ‘bloggen’ is me uitstekend bevallen. Erg leuk om zo nu en dan wat op te schrijven over je hobby, waarbij ik me overigens heb beperkt in het aantal vangstberichten, ik heb weinig zin om van alles over me af te roepen waar ik van gruwel.

Het jaar 2012 ligt inmiddels achter ons, we gaan langzaam maar zeker op weg naar seizoen 2013. Nog even de winter door en het voorjaar komt weer in zicht. Voor het volgend seizoen heb ik diverse nieuwe potentiële stekken op het oog om eens te gaan uitproberen, niet allemaal in de Oosterschelde overigens, en wil ik eindelijk eens die strandsessies ondernemen waar het nog steeds niet van gekomen is. In ieder geval  kijk ik uit naar het volgend seizoen!

Argwanende baarzen

Mijn laatste 2 zeebaars sessies werd ik geconfronteerd met zeer argwanende baarzen, iedere keer even aan de plug 'plukken', of een voorzichtige aanbeet en even kort door de slip, en weer los. Als je dat een keertje of 4 achter elkaar gebeurd, dan controleer je nogmaals de dreggen, maar daar was niets mis mee, vervolgens wissel je een paar keer van plug, maar het leek allemaal niets uit te halen; slechts voorzichtige aanbeten en lossers. Er stond een nogal ongunstige wind, dus ik stond te gooien met pluggen die hier geen moeite mee hebben, zoals de Duo Tide Minnow en IMA Keep.

Toen de wind iets af nam een Vision 110 aan de speld gedaan, en dit leek te helpen, vrij snel beet en dit keer geen losser, maar een mooie zware baars van voor in de 50cm die even later aan de kant lag. Toch daarna weer een paar keer dat slechts aan de plug werd 'geplukt', maar er werden ook zeebaarzen geland. De Megabass Vision 110 dat is en blijft toch een fantastisch plugje met een zeer attractieve actie. Enige nadeel is dat de plug met wat ongunstige wind nou niet echt uitblinkt in werpafstand. 

Op deze 2 avonden meer voorzichtige aanbeten gehad dan baarzen gevangen, maar dat mag de pret niet drukken, ik heb met volle teugen staan genieten van volop leven in de brouwerij, en als er dan nog een paar baarzen geland kunnen worden, die overigens weer rondzwemmen, dan is het wat mij betreft perfect.

Fraaie nazomer avonden

De prachtige avonden van afgelopen week, met warm en rustig weer, waren zeer uitnodigend om naar de waterkant te rijden. Het lukt helaas niet altijd, de dagen beginnen echt al te korten, en als je laat thuis bent en het is om half 10 al donker, dan is het amper de moeite. Maar afgelopen week toch twee avonden naar de Oosterschelde kunnen gaan. De wind in de W-ZW hoek was niet al te hard, sterker nog, deze viel regelmatig helemaal weg, en daarom gekozen voor een stek met de wind op kop, zodat er in ieder geval wat deining in het water aanwezig zou zijn. Begonnen met oppervlaktepluggen waar in eerste instantie direct een tweetal baarsjes van zo'n 30cm op gevangen werden. Na een half uur lang geen beet meer gehad te hebben overgeschakeld op duikende pluggen, en wel de Megabass Vision 110. Dit bleek een goede keuze, want bij de tweede worp een mooie klap op mijn hengel en kon een mooie zeebaars worden geland.

 

 

 

Er zouden er die avond nog 3 volgen. De tweede avond leek wel een kopie van de eerste, aan de oppervlakte geen aanbeten, maar op een diepte van circa 1 meter werden op de Vision 110 wederom een paar baarzen gescoord. De meeste baarzen waren tussen de 45 en 50cm, de grootste 53cm. Al met al genoten van twee heerlijke avonden, hopelijk volgen er in de aankomende weken nog een paar.

 

 

Paar baarzen in het donker

Weer terug van vakantie en het gewone leventje is weer gestart. Vorige week wat contact gehad met wat mede zeebaars fanaten die ongeveer in hetzelfde Oosterschelde gebied vissen als ik, en als ik hun moet geloven zijn de zeebaarsvangsten met de plug vanaf de kant nog steeds erg matig. Er wordt zeer zeker wel zeebaars gevangen op de Oosterschelde, maar naar wat ik hoor met name op stekken met dieper water, en voornamelijk met shads. Niet echt veel reden tot juichen dus voor de pluggende zeebaarsvissers, maar dat weerhoudt me niet om naar de waterkant te gaan en het zelf maar eens te ondervinden. Zaterdag een paar uur staan gooien en geen teken van leven in het water te bespeuren, geen enkele beet gehad.

Zondagochtend besloten om iets vroeger van huis te gaan om een uurtje in het donker mee te pikken voordat het licht zou zijn. De derde worp was raak, maar dit was zeker geen grote baars, wat snel bleek toen die aan de kant lag, net geen 40cm. Enkele worpen later wederom een baars aan de plug, eveneens zo'n 40cm. De worp direct hierna weer raak en dit was een grotere, flink door de slip, maar helaas loste deze baars. Een minuutje of 10 later weer een aanbeet, heel even door de slip en deze baars van krap 50cm kon worden geland. Een paar baarzen in het donker op een MB Vision 110, toen het eenmaal licht was geen aanbeet meer gehad. Al met al geen vetpot, maar de beste periode van het seizoen moet in principe nog komen, laten we hopen dat dat inderdaad een mooie periode wordt.

Pluggen in het donker

Het merendeel van mijn zeebaarssessies spelen zich af in de vroege ochtend of avond. In de ochtend meestal beginnend in de ochtendschemer, en in de avondsessies stop ik als de avondschemer langzaam over gaat in de nacht. De reden is simpel, als je de hele week moet werken, en ook nog eens veel uren maakt, dan wil je ’s nachts het liefst maar in je bed liggen. De nacht kan echter heel effectief zijn, met kans op grote baarzen die dicht onder de kant komen onder de dekking van de nacht. Heel veel zeebaarsvissers kiezen daarom de donkere uurtjes/nacht voor hun zeebaars visserij. In de nacht zijn bij velen softbaits favoriet, en wordt dus meestal gevist met shads en twisters. Een aantal jaren geleden heb ik dit ook wel gedaan, wat op bepaalde stekken zeker succesvol was. Zo ken ik stekken waar overdag, vroege ochtend en late avond geen baars te vangen valt, maar zodra het echt donker wordt, de baarzen naar de kant komen.

In de vakantietijd, dan ga ik toch eens een enkele maal in het donker. Meestal als het tij net niet goed uitkomt voor een vroege ochtend of avondsessie. En eerlijk is eerlijk, een mooie zwoele zomernacht, met een heldere sterren hemel heeft ook zijn charmes. En, voor degenen die pluggen prefereren boven softbaits;  ook ’s nachts werken pluggen, zowel duikend als aan de oppervlakte.  

In principe kunnen alle type duikende pluggen ook in het donker worden gebruikt, maar zelf gebruik ik in het donker meestal suspended en floating varianten. Pluggen zoals Illex Jason SP, LC Flashminnow SP, en de Megabass Vision OneTen (zowel de suspended als slow floating variant) zijn prima geschikt. Het toverwoord voor de pluggen visserij in de nacht is ‘langzaam’. Je plug langzaam binnenvissen is de manier om aanbeten te krijgen. Het voordeel van suspended pluggen is dat je ook even een kort moment kunt pauzeren, terwijl de plug op dezelfde waterhoogte wat na blijft trillen, en niet zoals bij floating of sinking lures naar boven schiet of naar onderen zakt. Ik heb diverse malen meegemaakt dat een aanval volgde direct na een korte pauze, dus zodra de plug na een korte pauze weer op gang kwam. Maar nogmaals, het toverwoord om ’s nachts met pluggen te vissen is ‘langzaam’.

De licht condities in de nacht kunnen behoorlijk verschillen, een heldere nacht met volle maan –waarbij het lijkt of het niet echt donker is-  of een bewolkte hemel en geen maan –dus aarde donker-. Hoe donkerder de nacht, hoe feller de kleuren die ik gebruik en hoe langzamer ik de retrieve uitvoer; pink, chatreuse, orange, met name oranje is mijn inziens een goede kleur voor in het donker.  

Voor wat betreft de oppervlaktepluggen in de nacht geldt, althans zoals ik de afgelopen jaren heb ervaren, hetzelfde voor wat betreft de retrieve snelheid; langzaam, en zo nu en dan het “stop-and-go” principe uitproberen. Ik heb weinig verschil kunnen ontdekken in kleur effectiviteit, eigenlijk werkten dezelfde kleuren die ook overdag scoorden. En hetzelfde geldt voor de diverse pluggen, LC Sammy, Ima Skimmer en veel meer, werken ook in de nacht.

Zo heb ik eens op een mooie Juli nacht samen met Charles, zo rond de klok van 2 uur ’s nachts prachtige visserij mogen beleven. Het was een windstille heldere nacht en halfvolle maan, dus niet echt pikkedonker. We visten op een ondiepe stek, met niet meer dan een dikke meter water, met diverse oppervlaktepluggen. Op een gegeven moment leverde vrijwel iedere worp wel een aantal kolken op, wat duidelijk hoorbaar was wat verder weg van de kant, en wat we konden waarnemen tot zo’n metertje of 20 van de dijk af. Wel kolken, maar geen aanbeten.... Dat veranderde echter toen we de walk-the-dog actie enorm vertraagden en  "stop-and-go” toepasten. De aanbeten volgden typisch iedere keer na de korte “stop”. Echt prachtige visserij in een mooie nacht, en ja, als je toch vakantie hebt kun je gewoon ’s morgens in je bed gaan liggen.  

Een zomernacht kan heel mooi zijn, maar het is tevens wat risicovoller. Er is een grotere kans op uitglijden of struikelen, en helaas ook wel eens het terrein voor allerlei gespuis wat zich overdag niet laat zien. Het is daarom niet onverstandig om ’s nachts met tweeën in plaats van alleen te gaan.

“Trugkieke” 3: de jaren 2008-2009

Een terugblik naar een tweetal jaren waarin ik prachtige zeebaarsmomenten heb mogen beleven. Het jaar 2008 begon taai, in Mei en Juni slechts enkele baarzen weten te vangen. Maar goed, ik had een rotsvast vertrouwen dat het nog wel goed zou komen, en  naarmate het jaar vorderde ging het inderdaad steeds beter. En na een slecht voorseizoen en matige zomer, was het naseizoen ronduit geweldig. Een fantastisch naseizoen, met veel baarzen –die overigens vrijwel allemaal zijn teruggezet- , waar van het merendeel gevangen met oppervlaktepluggen. Begin dat jaar een Illex Ashura Estuary aangeschaft, een spinhengel ontwikkeld voor de zeebaarsvisserij, waar ik heel veel plezier aan beleeft heb.

Mijn scorende duikende pluggen waren met name de LC Flashminnow 110, Illex Jason 110 en de Megabass Vision 110, maar zoals gezegd, de meeste baarzen en het ‘vuurwerk’, kwamen van de oppervlakte. Oppervlaktepluggen in alle soorten en maten; met name met de LC Sammy 100 en Gunfish 115 werden mooie baarzen gevangen, maar één plug stak er in het naseizoen 2008 met kop en schouders bovenuit: de Bonnie 95 van Illex in de kleur Tenessee Shad. Het was echt ongelofelijk hoe de baarzen op dit plugje reageerden.

Charles en ik hebben diverse maken geëxperimenteerd; op dezelfde stek, slechts een paar meter van elkaar,  viste de een met de Bonnie en de ander met een diverse andere stickbaits. Het verschil was werkelijk verbluffend; op de Bonnie kwamen keer op keer aanbeten en alle andere kunstaas slechts af en toe een kolk of werd zelfs helemaal genegeerd. Het frappante is, dat alleen in het naseizoen van 2008 de Bonnie 95 er zo bovenuit stak, in latere seizoenen hebben zowel Charles als ik er nauwelijks meer een baars mee kunnen verleiden; ik ben er nog steeds niet uit waar dat nou aan ligt. Dressuur zou kunnen, maar lijkt me in dit geval niet, er wordt immers bij lange na niet zoveel met Bonnie’s gevist dan bijv met Sammy’s. En de Sammy’s bleven wel jaar na jaar scoren (al is het de laatste 2 jaren beduidend minder).

Na het mooie naseizoen van 2008, waren de verwachtingen voor 2009 uiteraard hoog gespannen. Het begon mooi, de watertemperatuur liep snel op en was eind mei al bijna 15 graden. Het resulteerde onder meer in een schitterende voorjaarsbaars van 77cm op een Sammy 100 (hoezo met oppervlaktepluggen geen grote zeebaarzen kunnen vangen !! J).

Het gehele jaar door met grote regelmaat baarzen gevangen, soms slechts een enkele baars, maar toch. Het naseizoen van 2009 was goed, maar niet zo spectaculair als het naseizoen van 2008, maar hier staat tegenover dat het voorseizoen en de zomer wat beter waren. En als ik regelmatig wat mooie baarzen vang, dan is het voor mij een prima jaar. De best vangende duikende pluggen waren dit jaar de Rapala X-Rap, de OSP Rudra en de Megabass Vision 110.

En wat betreft de stickbaits, zoals gezegd, leken de Bonnie’s hun vangkracht verloren te hebben, maar andere pluggen scoorden prima, met name de Chihuahua 90 van Megabait, Megabass Dog-x, Ima Skimmer en de Xorus Frosty bleken de beste vangers. In het naseizoen was met name de Xorus Frosty erg goed. De Frosty is toch wel een fantastisch plugje, naar mijn mening veel en veel geschikter voor het Oosterschelde gebied dan bijvoorbeeld de populaire Patchinko uit dezelfde stal, maar goed, ik zal hier wellicht later nog wel eens een aparte post aan wijden.  

Heel veel gevist met een nieuwe combinatie; Megabass Xör Independence Ir83ML icm Daiwa Exist 3012. Heerlijk licht materiaal wat me uitstekend ligt en waar ik bij lange na nog iet op uitgekeken ben, en waarschijnlijk ook nooit uitgekeken op zal raken.  

Een selectie van foto’s bij deze post uit mijn album met vele foto’s die gemaakt zijn in die jaren, waarbij iedere foto voor mij de beleving van dat moment als het ware weer levend maakt.