De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar
wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen
zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in
het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een
vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden,
heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’
van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige
stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld
tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen
zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn
eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand,
en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.
De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!
Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal
mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg
goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half
in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen,
leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op
de oppervlakte pluggen. Er zaten ook nogal
wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het
geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend
om te zien.
Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was
een oppervlakte plugje die er in deze
periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk
leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een
ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje
reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig
verwisselde ik de Dog-X voor een andere
plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld
deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008,
toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds
in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd
uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij,
maar dat mag de pret niet drukken.
Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege
ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst,
in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar best. En dit bleek te gelden voor diverse
stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een
enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.
De tweede seizoenshelft
Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is
gevist, eind Juli weer naar de
waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie,
maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat
wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens
werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+
en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn
gevangen.
Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht
van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb
ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit
zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn.
Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus
Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal
los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een
paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.
Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige
condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel
het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer
snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel
goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip;
het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op,
die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en
Megabass Vision 110.
Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn
September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een
paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de
baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn
stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op.
Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het
Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen
klaar; tijd voor andere bezigheden.
Een goed seizoen?
Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft
grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met
deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl
voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben
meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is
een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen
baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met
oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd
weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat
ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch
was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die
je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te
krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen
en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.
Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de
Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik
realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde
zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en
gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot
zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn
baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond
aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie
geluk, zal er wel debet aan zijn.
Al met al het ik weer
heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een
handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen
seizoen.
Oosterschelde onder druk?
Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de
Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname
van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en
afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een
aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat
ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is
alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te
worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof
verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een
verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede
voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge
vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater
instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het
begin van de voedselketen staan in Estuaria.
Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde
speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik
niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand. Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten
ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en
garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de
Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die
niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort
gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in
combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een
scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.
Richting zeebaars seizoen 2015
De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin
Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen. Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken,
maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar,
voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met
regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in
een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.
