3 seizoenen Tenryu Rod Bar

Al diverse jaren zijn de rode Tenryu hengels enorm populair in met name Engeland en Frankrijk. Er is een ware ‘hype’ ontstaan rondom deze Europese lijn van Tenryu. De rode Tenryu’s zijn specifiek ontwikkeld voor de Europese zeebaars visserij, en initieel met name voor Frankrijk. Achter dit succes verhaal  zit het Franse Ultimate Fishing, die naast de rode Tenryu’s diverse andere top merken verdeelt, zoals bijvoorbeeld Duo, Decoy,  Megabass en nog veel meer. Op tal van forums en blogs worden de Tenryu’s ‘de hemel’ in geschreven en door velen gezien als een van de beste hengels die op de markt te krijgen zijn voor de zeebaarsvisserij. Een ‘hype’ die wellicht ook over kan slaan naar onze streken, temeer omdat sinds kort de rode Tenryu’s bij een paar hengelsport zaken in Nederland verkrijgbaar zijn.  En voor diegenen die liever een dure hengel eerst eens in hun handen houden en/of er van huiveren om er een via het internet in het buitenland te bestellen is dat natuurlijk een uitkomst.

Ik heb nu 3 seizoenen met volle tevredenheid gevist met mijn Tenryu Rod Bar 270, tijd om er eens even bij stil te staan. De hengel wordt een groot cw bereik meegegeven van 5-50 gram. Op de hengel staat aangegeven 5-40gr, maar door vrijwel alle websites en in catalogi, inclusief die van Ultimate Fishing, wordt een cw aangegeven van 5-50gr. Zodoende wordt de hengel min of meer als een allround pluggen spinhengel gepositioneerd; immers als je zowel een plugje van 5gr als van 50gr goed weg kunt zetten, tja wat heb je dan nog meer nodig? Naar mijn mening ligt dit toch wel wat genuanceerder. Persoonlijk zou ik de hengel een cw geven vanaf 15 gram, waarbij naar mijn ervaring pluggen met een gewicht tussen de 20 en 30 gram ideaal zijn. Zwaarder is overigens geen enkel probleem; ik wil op bepaalde stekken wel eens gooien met een werppilkertje van 35gr met een twister er achter; de hengel geeft geen krimp en zet deze kunstaas combi erg ver weg.

Kun je er dan geen licht plugje van bijvoorbeeld 5 gram mee gooien? Natuurlijk wel, maar waar het om gaat is met welk cw de hengel tot zijn recht komt en een meerwaarde levert om een plug ver en precies weg te zetten.  Anders gezegd, voor lichte pluggen van 5 tot 10 gram is de Rod Bar niet echt ideaal. Maar pluggen zoals de Megabass Zonk 120, Ima Hound, of zwaardere oppervlakte pluggen zoals de Heddon Superspook en Xorus Patchinko 140 is dat wel het geval; allemaal perfect bij deze hengel. Ten minste, als je van een lekker strakke en snelle stok houdt, want dat is deze hengel zeker.

Of je de Rod Bar 270 als allround pluggen hengel wilt kwalificeren ligt er dus een beetje aan met wat voor pluggen en op wat voor stekken je doorgaans vist. Ik vis hoofdzakelijk in het Oosterschelde gebied  en uitsluitend van de kant, en voor doorsnee weersomstandigheden zou ik voor deze condities eerder een hengel met een cw van zo rond de 10-30 gram als allround kwalificeren, zeker in combinatie met pluggen van circa 10-15 gram waar ik meestal mee vis. Ik heb de Rod Bar in ieder geval niet voor allround doeleinden aangeschaft. Ik gebruik de hengel voor zwaardere omstandigheden; harde wind, waarbij flink moet worden doorgegooid, en/of stekken met harde stroming of vele blokken obstakels langs de kant, zoals je bijvoorbeeld in het Europoort gebied nogal eens vindt. En zoals gezegd, vaak in combinatie met wat zwaardere pluggen. Maar ja, smaken verschillen natuurlijk en er zullen best sportvissers zijn kan er volledig anders tegen aan kijken. Mijn mening is ook gewoon maar mijn mening, meer niet. Maar, als je met de hengel staat te vissen, en je gooit flink door met forse pluggen, dan wordt snel duidelijk dat je toch wel een power hengel in je handen hebt en waarmee je zeker ook grote baarzen in de dril vrijwel altijd de baas blijft.

Inmiddels heeft de Rod Bar een facelift gekregen en de versie die ik heb is nauwelijks meer te verkrijgen; de vernieuwde Rod Bar Evo (Evolution) is uitgerust met Fuji K-guides en ziet er net weer wat gelikter uit. De opvallende rode kleur en de blank zijn overigens hetzelfde gebleven alsmede het eigen gewicht van de hengel van net onder de 200 gram.

Grote vraag natuurlijk is of de Tenryu ‘hype’ niet heeft geleid tot prijsopdrijving; de prijs nivo’s voor de Tenryu’s zijn aan de forse kant. Ik ga me daar verder niet te veel over uit laten; het is vrij simpel, de Rod Bar, en zo’n beetje alle rode Tenryu’s zijn hoogwaardige kwaliteit hengels. Maar de rode Tenryu’s hebben niet het monopolie op kwaliteit, er zijn genoeg andere ‘high quality’ brands met hengels van vergelijkbare kwaliteit. Hier zitten er bij die in vergelijkbare prijsklassen zitten, maar ook die net wat meer betaalbaar zijn. En het is overigens nog altijd zo dat het zeebaarsplezier met een spinhengel uit de lagere prijsklassen beslist niet minder hoeft te zijn. Je hebt daar echt geen dure spinhengel voor nodig.

Echter, als je een wat duurdere spinhengel aanschaft dan heeft dat zeker ook emotionele gronden; “je wilt gewoon die rode Tenryu hebben”. Noem het hobby of passie, het zijn vaak andere gronden die een rol spelen bij de aankoop van een dure hengel. Maar begrijp me niet verkeerd, de rode Tenryu’s zijn absoluut top; ik heb onlangs bij een hengelsport zaak in Raamsdonksveer de Tenryu Injection SP82M LCF in mijn handen gehad en was op slag verliefd op deze hengel; wow, wat een mooi stokje, de kwaliteit straalt er van af. In ieder geval heeft mijn Tenryu Rod Bar me 3 seizoenen veel vis plezier opgeleverd, en voldoet de hengel volledig aan mijn verwachtingen voor de omstandigheden en pluggen waarvoor ik de hengel heb aangeschaft; een genot om mee te vissen.

"Trugkieke" 5: de euforie bij je eerste zeebaars

Al bladerend door mijn oude vangstverslagen en foto’s kwam ik dit weekend uit bij de eerste door mij gevangen zeebaarzen. Als ik door deze oude verslagen heen lees, dan komt menige mooie zeebaars sessie weer helemaal terug en zie ik bij wijze van spreken alles weer voor me. Maar wat me zeker altijd bij zal blijven dat is dat machtige gevoel bij die eerste zeebaarzen. Deze eerste zeebaarzen kwamen in het voorjaar van 2005. Ik had in 2004 al wel wat scholenbaarzen gevangen, maar nog geen baarzen groter dan zo’n 35 cm. In het vroege voorjaar van 2005 weer fanatiek begonnen, en ieder weekend samen met Charles naar de Oosterschelde gereden.

Die eerste zeebaars kwam op een zondagochtend begin Juni van 2005. Een dagje strand met mijn gezin betekende ’s morgens een mogelijkheid om eerst te vissen. Met opkomend water stond ik te gooien met de spinlepel langs de palenrijen aan de dijk bij Westkapelle. Het was een mooie warme dag, en ik stond in korte broek aan de waterkant. Net op het moment dat ik eigenlijk dacht ‘dit wordt (wederom) niks’, die harde klap op mijn spinhengel en een baars die door de slip heen ging. Zoals gezegd, ik had alleen nog maar wat kleinere baarzen gevangen, en dan weet je dus echt niet wat er gebeurd. Voor je gevoel gaat alles razendsnel, de baars door de slip heen, kromme hengel, je adrenaline gehalte als een raket omhoog…. Ik weet nog dat het eerste wat ik dacht was ‘weg van de palen’, en ik liep een aantal meters naar links om te voorkomen dat de baars de palen rij in zou schieten.  En dan even later laat de baars zich zien en komt het spannende moment van de baars landen; echt handig verliep dat overigens niet, er stond een behoorlijke golfslag, en toen ik deze zeebaars eenmaal aan de kant had was ik doorweekt van de golven terwijl het bloed uit mijn duim liep. Maar daar had ik totaal geen erg in; de blijdschap, zeg maar gerust euforie, was enorm. Deze baars mat 51 cm, maar voor mij was het een reuze baars. In alle opwinding overigens vergeten om deze baars op de foto te zetten. De meeste baarzen die ik vang gaan terug in hun element, maar deze eerste zeebaars is meegegaan voor de barbecue, en zo trots als een aap aan vrouw en kinderen getoond.

Het mooie van die eerste zeebaars is dat dit gevoel je de gehele week bij blijft, en eigenlijk wil je dan zo snel mogelijk weer naar de waterkant. Een week later aan de Oosterschelde was het pas echt feest, in een sessie in de vroege uurtjes net voor het licht werd, werden een paar baarzen van in de vijftig cm gevangen, met als klap op de vuurpijl een machtige zeebaars van 66cm. Als je goed kijkt naar deze foto dan zie je het ongeloof in mijn ogen. De dril van deze zeebaars staat me eveneens nog altijd bij, het was werkelijk schitterend. Vanaf die eerste baarzen heeft het zeebaars virus zich in mijn aderen genesteld en is er nooit meer uitgegaan; ik geloof ook niet dat hier een medicijn tegen bestaat J.

Ik geniet nog steeds van iedere zeebaars die ik vang, en dat hoeven echt niet allemaal 70+ baarzen te zijn, helemaal niet zelfs. Maar die eerste baarzen die je vangt, ik moet zeggen dat was toch wel heel bijzonder en ronduit fantastisch. Ik sprak dit najaar een paar jongens aan de waterkant die dit seizoen waren begonnen met de kunstaas visserij op zeebaars; het was ze toen nog niet gelukt om een eerste zeebaars te vangen, misschien inmiddels wel, en indien niet, en ze het vol houden, dan wellicht volgend seizoen. Ik vermoed dat hun euforie om hun eerste zeebaars dan niet veel anders zal zijn dan die van mij destijds. 

De Ima Hound familie

Met de regelmaat van de klok worden er door de diverse lure brands nieuwe pluggen geïntroduceerd. Soms zijn deze vernieuwend, maar veelal vraag je jezelf ook af wat sommige pluggen nou echt toevoegen en lijken ‘meer van hetzelfde’ te zijn; en af en toe zijn het zelfs regelrechte imitaties van reeds bestaande pluggen van een ander merk. Niet zomaar alles aanschaffen dus. Nou kun je nu eenmaal niet alles kopen en uitproberen, maar regelmatig ga ik, zoals zovele anderen ‘voor de bijl’ en schaf ik nieuwe pluggen aan. Door de jaren heen ben ik wel wat voorzichtiger geworden en koop zeker niet zomaar van alles aan; immers, een 20 tot 25 Euro ben je zo armer.

Een jaar geleden introduceerde Ima de eerste telg uit de Ima Hound familie, de Ima Hound 125F Glide, en begin 2012 volgde de tweede, de Ima Hound 125F Fang. Met een mooi marketing verhaal waarin deze pluggen werden gepositioneerd als pluggen waarmee afstanden tot wel 78m konden worden gehaald, trokken deze pluggen de aandacht van tal van websites, blogs en forums. Omdat deze pluggen op diverse filmpjes tevens een mooie actie lieten zien werd mijn interesse toch zo groot dat ik in het vroege voorjaar besloot om zowel de Glide als de Fang aan te schaffen.

De pluggen bevallen me enorm, en voegen wat mij betreft echt wat toe aan mijn pluggen arsenaal. Over de werp capaciteiten die aan deze pluggen worden toegeschreven is weinig tot niets gelogen; de pluggen werpen echt fantastisch, (heel) ver en precies. Het zijn met hun 20 gram en 12,5 cm wat mij betreft wel pluggen voor een hengel met wat pit waarmee je lekker door kunt gooien. Wat me naast de uitstekende werp eigenschappen, misschien nog wel meer bevalt zijn enerzijds de actie die de pluggen laten zien en anderzijds hun stabiliteit in snel stromend water. De Hound’s zijn enorm stabiel, waar sommige pluggen nog wel eens halverwege de retrieve naar boven willen komen bij snel binnen spinnen in hard stromend water, blijven deze pluggen mooi op diepte lopen; stabiel en met een mooie ‘wobbling’ actie die in alle omstandigheden intact blijft.

Verschil in beide pluggen zit hem in de duik diepte (Glide 70-100cm, Fang 80-130cm), welke zichtbaar is in de verschillende duiklip grootte van de pluggen, en een tweede verschil zit in de dreggen. De Fang is uitgerust met twee dreggen (Owner ST46 maat 2) en de Glide met drie (Owner ST46 maatje 4). Wat later dit jaar is de derde telg aan de Hound familie toegevoegd, de Ima Hound 125F Orca; duikdiepte is gelijk aan de Fang, maar de Orca is uitgerust met 3 dreggen zoals de Glide.

Al met al naar mijn mening fantastische pluggen, enige minpuntje is dat de pluggen relatief snel ‘gebruikssporen’ vertonen, een euvel dat meerdere Ima pluggen hebben. Niet dat dit de vangkracht aantast overigens, maar dit is een kwaliteitspuntje wat gewoonweg niet hoeft, en wat bij andere lure brands zoals Duo vele malen beter is. 

Het hele jaar door deden de Ima Hound pluggen het goed, met name op de Fang zijn van begin tot het einde van het seizoen baarzen gevangen. Ik ben  er zo van gecharmeerd dat ik inmiddels ook een Orca heb aangeschaft; hier is nog nauwelijks mee gevist, dus die mag zich volgend seizoen gaan bewijzen. 

De laatste baarzen van het seizoen

Het is inmiddels begin november, ik was van plan om eind oktober mijn zeebaars seizoen af te sluiten, maar vanwege het missen van een grote baars afgelopen weekend vandaag toch nog maar een keer naar de kustlijn gereden. Vorig weekend slechts een enkele aanbeet, maar wat voor een. Ik stond te gooien met een OSP Rudra en bij de derde worp al beet, wat heet, echt een keiharde klap op mijn hengel en vervolgens een baars die door de slip heen ging zoals ik dat dit seizoen nog niet had meegemaakt. Er leek geen einde aan te komen, de baars ging richting open water en gelukkig niet de andere kant op richting de stenen. Althans, zo leek het, tot in een keer de lijn slap viel; snel draaien tot ik weer contact had met deze zonder twijfel grote zeebaars, die helaas als een pijl richting stenen ging, en met geen mogelijkheid onder controle te krijgen was. Waar ik al voor vreesde gebeurde dan ook; de baars schoot tussen de stenen, die vol zitten met scherpe randen van onder meer oesters en mosselen, en even later pats, lijn door, weg baars en weg plug. Tja, balen natuurlijk, maar hier was helemaal niets tegen te doen. Al met al aanleiding om het vandaag toch nog maar een keertje te gaan proberen. 

Zonder enige verwachting naar de waterkant gereden en een tweetal uurtjes staan gooien. Het weer was in eerste instantie niet al te best, maar gelukkig werd het wel droog. De watertemperatuur is inmiddels zo'n beetje gezakt tot de grens om nog effectief met pluggen te kunnen vissen, en naar mijn overtuiging zijn inmiddels al vele baarzen uit onze kustwateren verdwenen. Maar, na een uurtje dan toch een aanbeet op de Ima Hound Fang, en na een korte dril kon een baars van 54cm op de foto worden vereeuwigd. Hierna volgden nog een tweetal baarsjes op een X-rap zoals op de onderste foto, en dat was het dan, hiermee eindigde mijn zeebaars seizoen van 2012. Hopelijk duurt de winter niet te lang, zodat we zo tegen eind april de draad weer kunnen oppakken.

Zeebaars quotum; een klein lichtje aan de verre horizon?

Vele zeebaars sportvissers maken zich zorgen over de alsmaar afnemende zeebaars populatie. Terecht, ieder jaar lijkt de zeebaarsvisserij weer minder goed dan het jaar ervoor. Natuurlijk kun je een jaartje geluk hebben en een stek treffen waar het gewoonweg goed is, maar over de hele breedte van de recreatieve zeebaarsvisserij in Nederland lijkt zich toch een duidelijk afnemende vangsttrend af te tekenen. 

Menig zeebaarsvisser hoopt op maatregelen van zowel de Europese Unie als de Nederlandse overheid. Sportvisserij Nederland zet zich gelukkig sinds vorig jaar actief in om tot een Nederlands zeebaarsbeheer plan te komen, maar een effectieve bescherming van zeebaars moet toch echt uit Europa komen. Immers, een Nederlands zeebaarsbeheer plan zou geweldig zijn, maar ieder najaar en voorjaar moeten al die Nederlandse baarzen wel de Noordzee over naar de overwinteringsgebieden en weer terug, alwaar een beroepsvisserij vloot ze opwacht om er zoveel mogelijk te vangen….. Maar, een onverwachte positieve kentering vanuit de Europese Unie dient zich aan.

Gevaarlijke voorjaars- en najaarstrek van de "Nederlandse" zeebaars. (Bron: www.marelec.com)

In mei van dit jaar heeft de Europese Commissie, bij monde van het Directoraat-Generaal voor Martieme zaken en Visserij, kortweg genoemd DG MARE, het internationaal wetenschappelijk onderzoeksinstituut  ICES verzocht om een kwantitatief advies uit te brengen voor mogelijke beperking van de commerciele visserij op zeebaars. DG MARE bevindt zich in Brussel en valt direct onder verantwoordelijkheid van de Europese Commissaris voor de visserij (de Griekse Maria Damanaki), en is daarmee het belangrijkste orgaan van de EU voor alles wat de visserij aangaat. Dit verzoek van DG MARE is opgesteld in een zogenaamde non-paper en vind je <hier>.

Het verzoek van DG MARE aan haar belangrijkste wetenschappelijke adviesorgaan ICES, is een mijlpaal op zich, omdat dit direct kan leiden tot een Europees quotum (TAC) voor zeebaars. In het verzoek van DG MARE wordt melding gemaakt van een afname van de commerciële zeebaars vangsten, welke een trend indicatie zou kunnen zijn van een algehele afname van het Europese zeebaars bestand. Nou zullen velen wellicht zeggen; “dat weten wij allang, en we roepen al jaren dat de zeebaars stand achteruit gaat en er snel iets moet gebeuren”, dat is uiteraard zo, maar een groep bezorgde sportvissers, hoe goed bedoeld ook, krijgt geen zeebaars quotum voor elkaar. Hier is meer voor nodig. ICES heeft 2x eerder een advies uitgebracht mbt de Europese zeebaars, in 2004 en in 2011. In beide adviezen wordt het grote probleem aangegeven welke een belemmering is om tot een advies te komen mbt vangstbeperking: er is onvoldoende wetenschappelijke data om tot een objectieve inschatting te komen over de grootte van het Europese zeebaarsbestand (zie ook deze <blogpost> van januari).

Vergelijk het maar met je banksaldo; als je niet precies weet wat je banksalo is, en je alleen maar indicaties hebt dat het niet meer zoveel is, hoe ga je dan bepalen hoeveel minder je precies moet uitgeven? Maar goed, er is dus een kentering, ondanks onvoldoende gegevens over de werkelijke grootte van de Europese Zeebaarspopulatie, wil DG MARE een advies van ICES op basis van de waarneming van een afname van commerciële vangsten.

In de non-paper van DG-MARE staat nog een interessante passage. Deze passage gaat over de sportvisserij. DG-MARE geeft aan dat een belangrijk aspect van een beheer van de zeebaarspopulatie is, dat naast een eventuele beperking van de commerciële visserij (quotum), ook door de EU lidstaten maatregelen moeten worden genomen ter beperking van de recreatieve sportvisserij op zeebaars. Immers, de zeebaarsvangsten door sportvissers zijn niet te veronachtzamen. Ik heb het al wel eens eerder geschreven, wat overigens keer op keer leidt tot ongeloof van mede zeebaars sportvissers, maar consistent  wordt door verschillende instanties melding gemaakt van vele tonnen zeebaars op Europees niveau, die jaarlijks door sportvissers worden meegenomen. Ook in het non-paper van DG-MARE staat als voorbeeld, dat de recreatieve vangsten in Frankrijk ingeschat worden als even groot als de commerciële vangsten in Frankrijk (5000 ton !). Voor de ongelovigen onder ons; maak maar eens een reisje langs de Franse kustlijn, met name in Normandië en Bretagne zie je in ieder klein prutsbaaitje vele tientallen kleine bootjes liggen die er diverse malen per week op uit gaan; locale sportvissers die weten waar ze moeten zijn, en de vele kilo’s gaan allemaal mee.

Vanwege de niet te onderschatten impact die ook de Europese sportvisserij heeft op het zeebaarsbestand, stelt DG MARE dus in haar non-paper dat, op basis van een EU besluit van 2009 (artikel 55 van EC regulation 1224/2009), de individuele lidstaten van de EU maatregelen moeten nemen om recreatieve vangsten in lijn te brengen met het Algemene Visserij beleid van de EU. Met andere woorden, als er een vangstbeperking tot stand komt voor de commerciële zeebaars visserij (quotum), dan dient ook de recreatieve visserij beperkt te worden in lijn met deze commerciële vangstbeperking.

Wat hier naadloos inpast zijn de zeebaars maatregelen voor sportvissers zoals getroffen in Ierland, en ook de lobby van Sportvisserij Nederland om te komen tot een Nederlands zeebaarsbeheerplan naar Iers model. De Nederlandse overheid is in ieder geval, tot op heden, gelukkig een luisterend gesprekspartner van deze lobby, en nu maar hopen dat dit ook gaat gelden voor met name de Zuid-Europese, Franse en Engelse overheden

Terug naar het advies van ICES; het verzoek van DG MARE heeft geleid tot een advies voor 2013, welke is gepubliceerd September 2012. ICES adviseert om de Europese commerciële vangst van zeebaars te beperken tot maximaal 6000 ton in 2013, wat neer komt op een vermindering van 20% ten opzicht van het gemiddelde van de commerciële vangsten in de periode 2008-2010. Het ICES advies kun je  <hier> vinden. 

En hoe reageert de beroepsvisserij op deze ontwikkelingen? Zoals verwacht; “volledig tegen”; zie <hier> als voorbeeld de reactie van de Engelse beroepsvisserij organisatie NFFO ; al moet wel gezegd worden dat deze Engelse club wel voorstander is van een integraal zeebaars beheersplan, waarbij dus een bepaalde mate van regulering van zowel beroeps als recreatieve zeebaarsvisserij tot stand zou moeten komen.

Grote vraag is nu natuurlijk of dit gaat leiden tot een zeebaars quotum in 2013. Het vaststellen van de Europese vis quota volgt een jaarlijkse cyclus, waarbij advies over het quotum voor de diverse vissoorten wordt uitgebracht in de periode Juni-Oktober (voor zeebaars was dit dus in September van dit jaar), waarna een proces volgt van onderhandelingen met de diverse stakeholders binnen de EU en met landen die aan de EU grenzen. In November maakt de EU vervolgens haar afwegingen en daarna worden dan in December de diverse quota vastgesteld. 

Of zeebaars hier bij zit voor 2013 is dus nog onbekend, het zou zo maar kunnen, maar het kan even goed dat dit dit niet het geval is. Ik hoop dat ik het mis heb, maar ik zie het nog niet gebeuren, de beroepsvisserij lobby is machtig en voor landen als Frankrijk is zeebaars een zeer belangrijke commerciële vissoort. Ik vermoed dat het eerder 2014 of 2015 zal zijn voordat er echt een zeebaars quotum tot stand komt. 

De tijd zal het leren, maar al met al is er toch een klein lichtje aan de horizon. 

Het seizoens einde nadert

Het is half oktober en het einde van het zeebaars seizoen komt in zicht; de watertemperatuur in de Oosterschelde is inmiddels terug gezakt naar zo'n 13,5 graad en in de Oostelijke hoek zelfs nog wat kouder. Nog slechts enkele weken en het is weer voorbij; maar goed, vanmorgen toch nog er op uit geweest. Samen met Charles een typisch laagwater stekje opgezocht; het was winderig met donkere wolken aan de hemel, en we hebben wel wat regen gehad, maar het was gelukkig grotendeels droog. Na een uurtje gooien kreeg ik de eerste aanbeet van de dag en even later kon een zeebaars van zo'n 45cm worden geland. Niet al te groot, maar de baarzen zijn in top conditie en een beresterk; vrijwel iedere baars in deze tijd van het jaar is een klein feestje, en zeker op licht materiaal. Ik wist 5 baarzen te vangen, een exemplaar die net door  de 50cm tikte, de anderen zo rond de 45cm. De pluggen die scoorden vandaag waren de Ima Hound Fang 125F en de Megabass Zonk 120. 

Charles stond wat verderop met hoofdzakelijk oppervlakte pluggen te vissen en wist de grootste van de dag te vangen, een mooi exemplaar van 62cm,  op een relatief grote plug, de Illex Bonnie 128. Een plug waarmee hij de laatste jaren in ieder naseizoen wel een of meerdere mooie baarzen wist te vangen. Ondanks de herfstachtige weer condities zijn we voldaan weer naar huis gereden. 

Wind, regen, zeebaars

Een harde Westenwind recht op kop, de regen die in je gezicht slaat, woeste golven op het water; ik lijk wel gek dacht ik toen ik bij mijn stek aankwam. Ik stond werkelijk even te twijfelen of ik niet beter terug zou keren, maar goed, als je er toch bent dan doe je dat natuurlijk niet. En zowaar, na een kwartiertje werd het droog en ook de wind nam iets af. Alleen de baarzen lieten het afweten, dacht ik; op het moment dat ik dacht 'dit wordt niks vanavond' kwam die beuk op mijn spinhengel. Hard door de slip; dat moest een mooie sterke baars zijn, wat inderdaad zo was, want na een mooie dril lag een zeebaars van exact 60cm te poseren voor de foto. Mijn eerste oktober baars was een feit. 

Er volgden er nog 3, die tussen de 45 en 50cm maten, en er werd er nog een gemist. Ondanks het onstuimige herfstweer was ik blij dat ik toch naar de Oosterschelde ben gereden. De baarzen kwamen op een Ima Sasuke 140.

Oppervlakte spektakel

Eerder deze week genoten van een mooi zeebaars avondje. Uitsluitend wat oppervlakte pluggen in mijn tas gedaan, en aan de waterkant was er al na de 5e worp een dikke kolk achter de plug. Een paar worpen later was het raak; eerst een tweetal kolken, vervolgens de aanbeet en werd de lijn hard door de slip getrokken. Even later kon een mooie baars worden geland. Er volgde een mooi uurtje, met kolken achter de plug, een paar missers, maar ook mooie zeebaarzen die konden worden geland. 

De meeste baarzen zo rond de 50cm, een paar net eronder en een paar wat er boven, tot 55 cm. Een uitschieter erbij van 65cm, met een wel zeer spectaculaire aanbeet. Deze zeebaars kwam vanuit de diepte zo hard op de plug geklapt dat de baars half uit het water kwam en met een grote plons weer op het wateroppervlak terecht kwam. Echt onvoorstelbaar; dit gebeurd wel eens meer bij wat kleinere baarzen, maar zelden bij de grotere exemplaren. Prachtig om dit te aanschouwen; na een mooie dril kon deze sterke donkere baars op de foto om daarna weer in zijn element te worden gezet. Al met al een mooie avond met heel veel spektakel op het wateroppervlak, uiteindelijk 7 baarzen gevangen , maar of het er nou 3 zijn of 10, dat vind ik wat minder belangrijk. Alle baarzen kwamen op de Patchinko 100 van Xorus.

Een paar zeebaarzen van de oppervlakte

In het wellicht laatste zomerse weekend van dit jaar, weer eens  samen met Charles op pad geweest. In de vroege ochtend naar de Oosterschelde gereden met de bedoeling om voornamelijk met oppervlakte pluggen te vissen. Vergeleken met voorgaande jaren hebben de stickbaits voor mij nog relatief weinig baarzen opgeleverd, en dat is jammer, want wat mij betreft is er niets mooier dan zeebaarzen vangen aan de oppervlakte. Enfin, bij de stek aangekomen even overlegd waar we precies zouden beginnen, we gingen een metertje of 50 van elkaar staan, en na een kwartier stond Charles te gebaren dat hij een paar kolken achter de plug had. Voorlopig bleef het hier echter bij. Er stond nauwelijks wind, het was stil en bovendien weinig stroming; allemaal iets te rustig als je het mij vraagt, maar ja, je doet er weinig aan. Maar toch even later een harde plons en een oerkreet van Charles; een baars die bovenop zijn 'good old' Bonnie 95 knalde. En na een mooie dril een baars van 51cm aan de kant die op de foto kon.

 

 

 

Een half uur lang bleef het vervolgens stil, daarna in korte tijd kon ik in 3 aanbeten evenveel baarzen verzilveren; twee kleinere exemplaren, en een zeebaars van net geen 50cm, maar wel een zeer dik en krachtig exemplaar. Deze baars trok de lijn keer op keer hard door de slip heen, en ik dacht echt dat het een veel grotere zou zijn, maar goed, net onder de 50cm dus. Deze laatste 3 baarzen kwamen allemaal op de Xorus Patchinko 100. Hierna bleef het stil en hebben we geen aanbeet meer gehad. Hoewel we dus slechts een paar baarzen aan de oppervlakte hebben gevangen, was het plezier er niet minder om. Een mooie zonsopkomst, schitterend weer en een paar mooie vissen, wat wil je nog meer.

 

 

Argwanende baarzen

Mijn laatste 2 zeebaars sessies werd ik geconfronteerd met zeer argwanende baarzen, iedere keer even aan de plug 'plukken', of een voorzichtige aanbeet en even kort door de slip, en weer los. Als je dat een keertje of 4 achter elkaar gebeurd, dan controleer je nogmaals de dreggen, maar daar was niets mis mee, vervolgens wissel je een paar keer van plug, maar het leek allemaal niets uit te halen; slechts voorzichtige aanbeten en lossers. Er stond een nogal ongunstige wind, dus ik stond te gooien met pluggen die hier geen moeite mee hebben, zoals de Duo Tide Minnow en IMA Keep.

Toen de wind iets af nam een Vision 110 aan de speld gedaan, en dit leek te helpen, vrij snel beet en dit keer geen losser, maar een mooie zware baars van voor in de 50cm die even later aan de kant lag. Toch daarna weer een paar keer dat slechts aan de plug werd 'geplukt', maar er werden ook zeebaarzen geland. De Megabass Vision 110 dat is en blijft toch een fantastisch plugje met een zeer attractieve actie. Enige nadeel is dat de plug met wat ongunstige wind nou niet echt uitblinkt in werpafstand. 

Op deze 2 avonden meer voorzichtige aanbeten gehad dan baarzen gevangen, maar dat mag de pret niet drukken, ik heb met volle teugen staan genieten van volop leven in de brouwerij, en als er dan nog een paar baarzen geland kunnen worden, die overigens weer rondzwemmen, dan is het wat mij betreft perfect.

Fraaie nazomer avonden

De prachtige avonden van afgelopen week, met warm en rustig weer, waren zeer uitnodigend om naar de waterkant te rijden. Het lukt helaas niet altijd, de dagen beginnen echt al te korten, en als je laat thuis bent en het is om half 10 al donker, dan is het amper de moeite. Maar afgelopen week toch twee avonden naar de Oosterschelde kunnen gaan. De wind in de W-ZW hoek was niet al te hard, sterker nog, deze viel regelmatig helemaal weg, en daarom gekozen voor een stek met de wind op kop, zodat er in ieder geval wat deining in het water aanwezig zou zijn. Begonnen met oppervlaktepluggen waar in eerste instantie direct een tweetal baarsjes van zo'n 30cm op gevangen werden. Na een half uur lang geen beet meer gehad te hebben overgeschakeld op duikende pluggen, en wel de Megabass Vision 110. Dit bleek een goede keuze, want bij de tweede worp een mooie klap op mijn hengel en kon een mooie zeebaars worden geland.

 

 

 

Er zouden er die avond nog 3 volgen. De tweede avond leek wel een kopie van de eerste, aan de oppervlakte geen aanbeten, maar op een diepte van circa 1 meter werden op de Vision 110 wederom een paar baarzen gescoord. De meeste baarzen waren tussen de 45 en 50cm, de grootste 53cm. Al met al genoten van twee heerlijke avonden, hopelijk volgen er in de aankomende weken nog een paar.

 

 

Een mooie ochtend

Wind uit de oosthoek, dood tij en een zon die hoog aan de heldere hemel staat; je kunt je betere condities voorstellen voor de zeebaarsvisserij. Enfin, het weer was fantastisch, dus toch maar naar de Oosterschelde gereden, overigens zonder enige verwachting op grootse vangsten; ik zei al tegen mijn vrouw toen ik wegging, dat het me al mee zou vallen als ik alleen al een enkele aanbeet zou krijgen. Met opkomend water gaan vissen en het eerste uur leek inderdaad een bevestiging te worden van mijn vermoedens; met tal van pluggen staan gooien zonder enig resultaat. Maar zoals al zo vaak meegemaakt, kan zeebaars behoorlijk onberekenbaar zijn; volledig onverwacht die heerlijk klap op mijn spinhengel en direct een gierende molenslip. Niet veel later kon een mooie baars worden geland die net door de 50cm tikte.

Hierna volgde een mooi anderhalf uurtje; regelmatig beet en een behoorlijk aantal zeebaarzen kunnen landen. Niet allemaal even groot, diverse veertigers, maar ook een aantal die de 50cm grens overschreden. De zeebaarzen worden duidelijk merkbaar sterker en sterker, zelfs de baarzen van begin 40cm geven al geweldige sport, en zeker op licht materiaal. Zoals gezegd, een mooi aantal baarzen kunnen landen, die overigens allemaal weer retour Oosterschelde zijn gegaan. Ik had behoorlijk wat pluggen in mijn tas gestopt, maar uiteindelijk kwamen alle baarzen op hetzelfde plugje, een Duo Tide Minnnow 125 SLD-F in de kleur H139. In je shirtje onder een stalende zon aan de waterkant en zeebaarzen die je plug belagen; wat wil je nog meer, het was een mooie ochtend aan de Oosterschelde.

Paar baarzen in het donker

Weer terug van vakantie en het gewone leventje is weer gestart. Vorige week wat contact gehad met wat mede zeebaars fanaten die ongeveer in hetzelfde Oosterschelde gebied vissen als ik, en als ik hun moet geloven zijn de zeebaarsvangsten met de plug vanaf de kant nog steeds erg matig. Er wordt zeer zeker wel zeebaars gevangen op de Oosterschelde, maar naar wat ik hoor met name op stekken met dieper water, en voornamelijk met shads. Niet echt veel reden tot juichen dus voor de pluggende zeebaarsvissers, maar dat weerhoudt me niet om naar de waterkant te gaan en het zelf maar eens te ondervinden. Zaterdag een paar uur staan gooien en geen teken van leven in het water te bespeuren, geen enkele beet gehad.

Zondagochtend besloten om iets vroeger van huis te gaan om een uurtje in het donker mee te pikken voordat het licht zou zijn. De derde worp was raak, maar dit was zeker geen grote baars, wat snel bleek toen die aan de kant lag, net geen 40cm. Enkele worpen later wederom een baars aan de plug, eveneens zo'n 40cm. De worp direct hierna weer raak en dit was een grotere, flink door de slip, maar helaas loste deze baars. Een minuutje of 10 later weer een aanbeet, heel even door de slip en deze baars van krap 50cm kon worden geland. Een paar baarzen in het donker op een MB Vision 110, toen het eenmaal licht was geen aanbeet meer gehad. Al met al geen vetpot, maar de beste periode van het seizoen moet in principe nog komen, laten we hopen dat dat inderdaad een mooie periode wordt.

Van alles wat

De pluggenvisserij in de Oosterschelde is wat taai op dit moment, in ieder geval op mijn stekken. Nogal wat blank sessies, maar eerder deze week kwam er in een keer van alles boven. Een baars van 50cm op een OSP Rudra, en daarnaast fint, geep, en zelfs een zeeforelletje.

Juli is traditioneel niet mijn beste zeebaars maand, maar wellicht worden we aangenaam verrast, we zullen het zien.

Oppervlakte baars

Eerder deze week met oppervlakte pluggen in de weer geweest. Naast een paar missers slechts een hoogtepunt in deze sessie; een tweetal kolken achter de Ima Skimmer, even niets en vervolgens een baars die vol op de plug klapt. Even later kon een mooie donkere zeebaars van 53cm op de foto om daarna weer teruggezet te worden. De eerste dit jaar aan de oppervlakte, precies een maand later dan vorig jaar. De oppervlakte pluggen visserij bijft een geweldig schouwspel.

Langzaam beter

Na een paar matige eerste weken van het seizoen, met slechts wat kleinere baarsjes en een aantal missers -waarvan een helaas een zeer forse zeebaars die een meter van mijn voeten vandaan los schoot-, begint het langzaam wat beter te gaan. Het is nog niet op alle stekken bingo, maar langzaam maar zeker komen de baarzen toch verder de Oosterschelde op. Vorige week en eerder deze week al een paar kolken en aanbeten op de oppervlakte pluggen, die wel allemaal gemist werden, maar toch.

Vanmorgen, met een fikse Zuidwester, waren oppervlakte pluggen geen optie, althans niet op de stek van mijn keuze, en moest er gevist worden met duikende pluggen met goede werpeigenschappen. Een aantal mooie baarzen kunnen vangen die allemaal weer rondzwemmen, mooie vissen, vijftigers, de grootste twee respectievelijk 58 en 55cm. De baarzen kwamen op de Ima Hound Fang, een plug uit de stal van Ima die naar mijn mening een absolute verrijking is voor de plugvisserij op zeebaars. Hopelijk gaat het een beetje doorzetten en breken er betere tijden aan voor de plugvisserij.

Nieuw voor de oppervlakte

We naderen half mei, vandaag heeft meetpunt Oosterschelde 4 rond laag tij voor het eerst dit jaar de 12 graden aangetikt. Hopelijk gaat nu dan toch langzaam maar zeker het seizoen beginnen. Zoals ieder jaar is iedereen vol verwachting wat dit seizoen zal gaan brengen, en hier is al menig gesprek over gevoerd. Vanmorgen samen met Charles zo rond het hoge water een eerste voorzichtige poging gewaagd; zonder enige verwachting een anderhalf uur staan gooien en diverse nieuwe plugjes eens uitgeprobeerd. Los van een vals gehaakte harder kwam onze verwachting volledig uit, wat niet betekent dat we niet hebben genoten van het mooie weer aan een rustige Oosterschelde.

In deze post wat nieuwe oppervlakte plugjes die mijn assortiment versterken; allereerst een Asturie 110 uit de stal van Xorus, een plug voor de 'long slide'. De Asturie gooit in ieder geval als een speer zoals vanmorgen bleek, en de long slide actie past prima bij deze plug. Als tweede een Ima Salt Skimmer Silent; niet echt nieuw voor mij, maar deze variant is stil, wat soms net het verschil kan maken.

Nummer 3 van dit rijtje de Pro-Q 90 van het Italiaanse Seaspin. Dit Italiaanse merk is behoorlijk aan de weg aan het timmeren in een markt die op dit moment door met name Japanse brands wordt gedomineerd. De Pro-Q 90 bevalt me wel, mooie actie, en ondanks zijn gewicht van slechts 11 gram gooit de plug prima. En nou nog eens een aantal weken geduld tot de water temperaturen echt door gaan stijgen richting 15 graden zodat ik deze oppervlakte juweeltjes eens serieus in kan gaan zetten.