Europees zeebaars beheer nog ver weg?

Het is 31 december, de laatste dag van het jaar, net terug van een mountainbike rit door de besneeuwde bossen van de Brabantse Wal, zit ik gedoucht en wel met een kop koffie achter mijn laptop wat terug te blikken op het afgelopen zeebaars seizoen.  Een seizoen wat voor mij alleszins redelijk was, en daar kom ik begin 2015 nog op terug, maar 2014 was ook een jaar waarin de ontwikkelingen omtrent Europees zeebaars beheer in een stroomversnelling leken te komen. Helaas was het eindresultaat van het debat in de Europese Commissie voor beheersmaatregelen voor een duurzaam zeebaars bestand ronduit teleurstellend. De bovenmatige aandacht in tal van media, forums en blogs  deed velen hopen, en hoewel nauwelijks verrassend, is wat er nu op tafel ligt slechts een doekje voor het bloeden. Nauwelijks verrassend? ; inderdaad, want alle goede en valide argumenten ten spijt,  het zou ronduit naïef zijn om de macht van de beroepsvisserij lobby te onderschatten, en te denken dat de georganiseerde sportvisserij middels  de EAA, SVN, BASS en alle andere nationale sportvisserij of specialistische zeebaars organisaties daar zo gemakkelijk om heen zouden kunnen lopen.

Ieder jaar wordt door de EU advies gevraagd aan wetenschappelijke visserij instituten zoals ICES, hoe intensief de diverse visbestanden bevist kunnen worden, zonder ze over de kling te jagen. En ieder jaar opnieuw, werd en wordt dat advies stelselmatig genegeerd, en worden voorgenomen beheersmaatregelen uitgesteld en/of worden quota afgesproken die hoger zijn dan wat volgens de wetenschappers verantwoord is. 

Is de visserij sector nou zo belangrijk dan dat dit jaar na jaar gebeurd? Nou nee, het economisch aandeel van de Europese beroepsvisserij voor de Europese economie is kleiner dan menigeen denkt, is zwaar gesubsidieerd, en zou zonder de zware Europese en nationale subsidies grotendeels failliet zijn. 

Hoe is het mogelijk zou je zeggen; een sector die zonder Europees subsidie geld niet kan overleven, wetenschappers die jaar na jaar de alarmbel luiden over het voortbestaan van diverse vissoorten, politici die om het hardst roepen dat het anders moet; en dat terwijl er nauwelijks iets lijkt te veranderen en overbevissing gewoonweg doorgaat.  Natuurlijk veranderd er wel wat, de EU wil immers de visserij sector hervormen naar een duurzamere visserij. Een voorbeeld hiervan zijn de discard maatregelen, het teruggooi verbod van ondermaatse vis (vanaf 1 januari 2015 moet alle gevangen vis worden aangeland worden en telt mee voor de bepaalde quota; dit betekent dat ongewenste bijvangst zoals te kleine en onverkoopbare vis niet meer mag worden teruggegooid in zee). Dus veranderingen zijn er zeker, maar het gaat zo ontzettend langzaam dan het voor veel vissoorten wel eens te laat zou kunnen zijn. 

Het lijkt een onbegrijpelijke tegenstelling; de EU die aan de ene kant streeft naar een duurzame visserij, maar tegelijkertijd wetenschappelijk vangstbeperkend advies deels negeert en de beroepsvisserij grootschalig subsidieert zodat uitgevaren kan worden om complete visbestanden weg te vangen.

Visserijbeleid wordt gemaakt in Brussel, maar het zijn de Europese lidstaten die de meeste invloed en macht hebben, en niet de Europese politici. En hier schuilt de hoofdoorzaak van bovenstaande; de beroepsvisserij lobby is goed georganiseerd, machtig en heeft uitstekende en vaak jarenlange connecties met het ambtenaren apparaat van de visserij ministeries van vrijwel alle lidstaten.  En hoewel ministers een politieke houdbaarheidsdatum hebben en dus komen en gaan, zijn de top ambtenaren op de relevante ministeries een veel stabielere factor, en sinds jaar en dag een belangrijke doelgroep van de lobbyisten. Hier moeten de sportvisserij organisaties op zowel nationaal (zoals SVN) als op Europees niveau ( de European Anglers Association EAA) tegen zien op te boksen. En dat is geen eenvoudige zaak. Voor degenen die wat beter willen begrijpen hoe macht en invloed stucturen in de EU werken, check dit wat ouder maar nog steeds relevant artikel uit Nature maar eens.

Bovenstaande gaat zeker ook op voor de zeebaars; ICES adviseert een vangstbeperking van 80% voor 2015; de EU wil slechts gaan tot 60% en maakte een voorstel om dit te bereiken. En, zowaar de sportvissers zijn gehoord, van de uitgebreide set van voorstellen van de EAA om te komen tot een duurzaam Europees zeebaars beleid hebben de Europese politici er één uitgepikt, welke overigens niet eens in het EAA position paper voor zeebaars beheer is opgenomen; de baglimit; en stellen een baglimit in van een zeebaars per dag voor sportvissers. Ik zie het al helemaal voor me hoe de lobbyisten in de diverse landen hebben ingepraat op de ministeries “natuurlijk moet je ook naar de sportvissers luisteren, ze begrijpen erg goed dat hun achterban veel vis weg vangt en vragen zelf om maatregelen, dus een baglimit moet zeker gehonoreerd worden”.

In diverse media, forums en blogs werd terechte verontwaardiging geuit over de door de EU voorgestelde maatregelen. Disproportioneel, onrechtvaardig enzovoort, volledig eens, maar ik las ook vele reacties zoals ‘die baglimit moet van tafel’.  Maar persoonlijk vind ik de baglimit een goede zaak; een zeebaars per dag meenemen is meer dan genoeg, tenminste, als je een sportvisser bent…  Als er een andere motivatie is om meer dan een vis per dag mee te nemen dan heeft dat m.i. niets met het woordje ‘sport’ te maken. En hoewel de beroepsvisserij verantwoordelijk is voor het leeuwendeel van de jaarlijkse zeebaars afname, wordt het aandeel van de sportvisserij door diverse instanties nog altijd ingeschat op zo’n 25%. Met andere woorden, van iedere 4000 ton die wordt gedood komt 1000 ton voor rekening van het grote Europese legioen zeebaars sportvissers, en dat moeten we zeker ook onder ogen willen zien. Overigens, instellen van een baglimit is ‘een’, maar handhaving is ‘twee’, en dat zal bijzonder lastig zijn. Hoe zal dit geregeld gaan worden? Als die paar BOA’s dat moeten doen, dan zal er niet veel van terecht komen vrees ik, en hoe verder richting Zuid Europa, waar nog veel meer dan in ons land een cultuur heerst van “gevangen vis is eten (of geld), dus meenemen”; hoe lastiger het wordt.  Maar dat ter zijde, ik hoop dat de EAA en SVN geen ‘boter of het hoofd gedrag’ gaan vertonen en hun inspanningen niet richten op het van tafel krijgen van de baglimit, maar doorgaan met het op de agenda krijgen van het voorgestelde pakket van zeebaars beheer maatregelen.

Eind vorig jaar schreef ik al in een blogpost dat de Fransen en Engelsen ruziën in de Europese Commissie omtrent zeebaars beheer maatregelen, en dat de sleutel om tot een oplossing te komen in Frankrijk ligt, en dat is nog steeds zo.  De Fransen zijn nauwelijks bereid water bij de wijn te doen, en als ze al iets willen, dan is dat maximaal het instellen van een quotum voor zeebaars, waarbij natuurlijk het overgrote deel naar Frankrijk zou moeten.  Al jaren houden de Franse politici iedere voorgenomen maatregel tegen; de Franse beroepsvisserij lobby is bijzonder effectief… Vanwege deze onenigheid tussen de lidstaten is in de Europese Commissie dus geen overeenstemming bereikt, en heeft de Europese Commissie vervolgens de verantwoordelijkheid weer teruggeschoven richting de individuele lidstaten. Gevolg: er zal niets gebeuren.  

Er is echter een “maar” in het EU besluit;  indien de situatie niet verbeterd, dan heeft de Commissie zich het recht van ingrijpen toegeëigend, en kan alsnog dwingende maatregelen nemen, als de Commissie vindt dat een nog verder verslechterende situatie daar om vraagt.  Wat dit precies betekent, wie dit bepaalt,  en hoe effectief dit daadwerkelijk gaat zijn weet niemand. Echter, we gaan er snel achter komen, want de Engelsen hebben een formeel  verzoek ingediend die een beroep doet op dit recht op ingrijpen van de Europese Commissie. Persoonlijk zie ik er nog niet veel van terecht komen, maar laten we hopen dat ik het mis heb.

Al met al niet veel reden tot juichen zo op de valreep van het nieuwe jaar. Maar aan de andere kant zijn er toch zeker ook positieve ontwikkelingen. Meer dan ooit heeft de georganiseerde sportvisserij de aandacht voor het zich aftekenende zeebaars debacle weten te krijgen van zowel de Europese Commissie als van de diverse Nationale overheden. En hoewel het gehoopte succes er nog niet is, ben ik er van overtuigd dat dit er uiteindelijk toch gaat komen. De organisaties die de sportvissers vertegenwoordigen, de EAA en SVN, doen op dit moment de goede dingen. Harder en agressiever optreden, wat hier en daar wel eens geopperd wordt, heeft geen enkele zin, integendeel, dat zou wel eens een averechts effect kunnen hebben. De enige vrees die ik -en velen met mij- heb, is dat het nog verschillende jaren gaat duren voordat echt effectieve maatregelen zijn genomen, en dat dit komt op een moment dat wat er nu nog aan zeebaars bestand bestaat, grotendeels is weggevaagd. Maar goed, waar hoop is, is leven; volharding en nog eens volharding is wat EEA/SVN moeten laten zien en nooit de handdoek in de ring gooien. 

Oktober baarzen

Na een paar weken van slechts enkele kleine baarzen, was er zondagavond een betere sessie. Anderhalf uur voor het hoge water begonnen, en met afgaand water nog een uurtje door gevist in het donker. Door het relatief warme najaar is de watertemperatuur nog hoog voor de tijd van het jaar, dus kunnen ook nog steeds oppervlakte pluggen worden ingezet. Zo gezegd zo gedaan, en na een 20-tal minuten gooien een paar kolken achter de plug, even niets (ik dacht al; die is weg), maar dan toch een veertiger die boven op de plug knalde. 

De worp hierna wederom een paar kolken, maar geen aanbeet; toen zich dit een paar worpen na elkaar herhaalde, maar eens een duikende plug aan de speld gehangen. Een 15-tal minuten helemaal niks, en net toen ik dacht om toch weer maar met oppervlakte pluggen te gaan gooien, kwam dan toch die aanbeet en kon even later een mooie vijftiger worden geland.

Daarna wat afwisselend gevist met duikende en oppervlakte pluggen, en een paar veertigers weten te vangen. Rondom het hoge water was het even stil, maar toen het eenmaal donker was, toch weer een baars. 

Een paar worpen hierna een aanbeet op de Megabass Vision 110 zoals ik ze graag heb; vlak onder de kant, een harde klap op de hengel en onmiddellijk een gierende molen slip. Het is en blijft kicken. De foto vertekent helaas wat waardoor deze baars niet echt goed tot zijn recht komt, maar dit was een mooie dikke geblokte Oktober baars van 58cm. typisch zo'n baars zoals je die in het najaar verwacht. 

Tja, die foto's, allemaal een beetje hetzelfde; baarzen die in het gras van de Oosterschelde dijken liggen. Ik sta meestal alleen te vissen, en om met een statief te gaan leuren en met de zelfontspanner te gaan prutsen zie ik niet zitten. Ik maak snel een foto en zet de baarzen weer terug. Als ik dan thuis de foto's op mijn laptop zet, tja, dan valt het wel eens tegen, en zeker als de foto in het donker is genomen, Nou goed, so be it. Die foto's, ach, het is de beleving die ik het belangrijkst vind. Na deze mooie baars nog een half uur door gevist maar geen beet meer gehad. Met 7 gevangen baarzen, die allemaal weer rondzwemmen, als een tevreden man weer naar huis gegaan. 

Voorzichtige baarzen

Dit weekend diverse stekjes aangedaan. Het viel me niet mee, op de eerste 4 stekken geen teken van leven, maar stek nummer 5 leverde dan toch een aantal aanbeten op. Direct bij de eerste worp op deze stek een kolk achter de plug, en dat was al meer dan wat ik had gezien op de andere stekken. Maar, een kolk is nog geen aanbeet, en zeker nog geen gevangen baars. Er zaten zeker wat zeebaarzen, zo om de drie tot vier worpen wat gespetter achter de plug, maar de baarzen waren zeer voorzichtig, en lastig te verleiden tot een aanbeet. 

Rond deze tijd van het jaar verwacht je agressief baarzen gedrag, baarzen die met geweld boven op je plug knallen, maar vandaag was er niets wat daar op leek. Wat kolken, en soms een flauwe aanbeet, met vrij snel een losser als gevolg. Tja, wat doe je dan; je wisselt wat vaker van plug, en je trekt je hele technieken arsenaal open, maar vandaag hielp er helemaal niets aan. Nog even met duikende pluggen geprobeerd, maar die werden helemaal genegeerd. Uiteindelijk op een Pro-Q 90 van Seaspin een baars van net geen 50 cm kunnen landen. De zeebaars visserij blijft verrassend en vaak onvoorspelbaar, maar goed, wellicht is het daarom wel zo leuk. 

Nazomerse baarzen

Na de "herfstmaand" Augustus hebben we afgelopen week mogen genieten van mooi nazomer weer, en volgens de verwachtingen blijft dat zo nog wel even. Helaas niet veel aan vissen toegekomen, maar zaterdag weer naar de waterkant. Het zou een spectaculair begin worden van deze zeebaars sessie. Iets voor zeven in de ochtend vloog mijn plug in het water, in een ambiance van een grijze lucht en het daglicht dat langzaam terrein begon te winnen van de nacht. De Noorden wind was net wat sterker dan ik had ingeschat, maar goed, het weer heb je nu eenmaal niet in de hand. Mijn plekje gezocht en bij mijn eerste worp, de Patchinko 100 was net een paar tellen in zijn zig-zag actie, een enorme klap op de plug, met direct een kromme hengel en een gierende slip. Maar voor ik goed en wel iets kon doen was het weer klaar, los. Hmm, jammer, maar ook missers horen er bij. Een paar worpen later, het leek wel een herhaling, wederom vanuit het niets een aanval op de plug, kromme hengel en meters lijn die van de molen werden getrokken. Wat een geweld, er leek geen einde aan te komen, maar helaas, ook deze baars loste. Balen natuurlijk, dit waren zonder twijfel forse baarzen. 

Direct de worp hierna, boem, weer zo'n aanval op de plug, en hoewel ook nu de molen slip zijn werk moest doen, was deze baars beslist wat minder sterk, Na een mooie dril kon een mooie dikke baars van 61cm worden geland, om na de foto weer retour Oosterschelde te gaan. 

Hierna bleef het een minuut of 10 stil, maar even later toch weer een paar kolken achter de plug en een baars die geland kon worden. Er volgde een mooi half uurtje, met baarzen die allemaal zo tussen de 40 en 50cm maten. Afwisselend gevist met de Patchinko 100 en de Ima Skimmer, de meeste baarzen kwamen op de Patchinko. Een drie kwartier na de eerste worp was het afgelopen en heb ik geen beet meer gehad. Maar goed, met een 12-tal gevangen baarzen was dit toch weer een mooie Oosterschelde zeebaars visserij.

Tussen de buien

Het weer was de afgelopen weken nou niet echt uitnodigend om te gaan vissen. Tenminste, niet op de dagen dat ik tijd had. Er waren wel een paar drogere dagen met wat minder wind, maar iedere keer als ik van plan was om er op uit te trekken, dan was het bar en boos. Nou goed, toch nog een keertje kunnen vissen deze week, voor de zekerheid mijn regenpak aangetrokken, maar hoera, geen druppel regen gehad. De wind was ook wat minder, dus al met al viel dat niet tegen. 

De visserij zelf dan, gevist met een Patchinko 100, en al snel wat kolken en gespetter achter de plug, maar het begon met een 3-tal missers achter elkaar. Even later dan toch raak, en een baars van 50cm kon op de foto. Het bleek gelijk de grootste van de dag te zijn, want de baarzen die volgden waren allemaal van zo'n beetje dezelfde grootte van net geen 40cm. Maar goed, dat mag de pret niet drukken, ook kleinere baarzen die zich op de plug storten bieden een mooi visueel spektakel, en zijn meer dan welkom. Na een half uur was het gedaan en kreeg ik geen beet meer. 

In de verte kwam een bui opzetten en ik besloot maar om terug naar de auto te gaan. En toen ik goed en wel weer op weg naar huis was, kwam de regen weer met bakken uit de lucht. Maar goed, dat deerde me niet meer; toch nog een leuke sessie gehad tussen de buien door.

Het kan niet altijd meezitten

Afgelopen dinsdag en woensdag twee keer aan de waterkant gestaan. Een lekker niet te hard windje op de kant en een zonnetje die regelmatig tussen de wolken door kwam kijken. Een aantal scholen baarzen weten te verleiden tot een aanbeet, en helaas een paar forse baarzen gemist. Tot twee keer toe zware kolken bij de plug, een keer de baars even gevoeld en weg, en de andere kort even door de slip en weer los. Tja, het kan niet altijd meezitten. 

De andere dag slechts een aanbeet, maar deze kon wel verzilverd worden, na een relatief lange dril waarbij de baars in haar ontsnappingspogingen maximaal gebruik maakte van de sterke stroming, kon een mooie zestiger op de foto. Het vangende plugje was de Ima Skimmer. Het is te hopen dat er nog iets van een nazomer komt met een paar mooie visdagen, want dit herfstachtige weer ben ik eigenlijk al lang weer beu.

Zomerse baarzen

Het ziet er naar uit dat we de komende week een wat koeler en natter weertype krijgen, maar afgelopen week was het heerlijk zomerweer. Prima zomer zeebaars weer om er op uit te trekken. Een paar keer aan de Oosterschelde dijken gestaan en weer wat baarzen en baarsjes weten te vangen. Een avond begin deze week met de oppervlaktepluggen in de weer geweest, en na aanvankelijk geen enkele beweging bij de plug te hebben gezien, was het opeens dan toch raak. Op een half uur tijd een 6-tal baarzen gevangen, een heel mooi exemplaar van 66cm en een aantal veertigers. Allemaal op de Patchinko 100.

Een paar dagen later wilde het aan de oppervlakte niet echt lukken, geen enkele kolk of beweging bij de plug waar kunnen nemen. Na een uurtje maar eens met een duikende plug geprobeerd, en met een Duo Tide Minnow staan gooien. In eerste instantie dacht ik 'dit wordt ook niks', maar vervolgens een enorme beuk op de hengel en een gierende molen slip. Helaas van korte duur, want na een half minuutje loste de baars. Een paar worpen later stond ik wederom met een kromme hengel en werden meters lijn van de spoel getrokken. Zonder meer weer een sterke baars, vergelijkbaar met de vorige aanbeet. Even later lag een dikke geblokte baars aan de kant van 62cm. Hierna volgden diverse aanbeten, allemaal baarzen van zo rond de 40-45cm. Heerlijk zomerweer en een aantal baarzen vangen, wat kun je je als zeebaars sportvisser nog meer wensen. 

Taai!

Na een paar weken vakantie, vorige week weer een paar keer naar de Oosterschelde dijken gereden. Ik ben diverse stekjes afgegaan, en om een lang verhaal kort te maken, het was ronduit taai. Af en toe een voorzichtig kolkje bij de plug, en dat was het dan. Vrijwel ieder seizoen is de periode zo rond Juli lastig, en dit jaar vormt daar dus geen uitzondering op. Maar na een paar blank sessies, vanmorgen toch weer wat baarzen en baarsjes kunnen vangen. 

De zon stond volop te schijnen en het was bijzonder aangenaam aan de waterkant. Genieten dus van het mooie weer in de vroege ochtend, en dan ineens die kolk van een baars die zich op de plug stort. Het is en blijft een fantastisch gezicht. De baarzen worden merkbaar sterker, en dat maakt het natuurlijk extra leuk. Na een korte dril lag even later een baars van 46 cm te poseren voor de foto om vervolgens weer retour Oosterschelde te gaan. Hierna volgde een kleiner exemplaar, en kort daarna wederom een aanbeet van een baars van vergelijkbare grootte als de eerste. En een 10-tal minuten later was het alweer afgelopen en volgden er geen aanbeten meer. Het vangende plugje was de Patchinko 100. 

Kleine plugjes en langzaam binnen vissen

We zitten midden in het zeebaars seizoen, het voorseizoen zit er op en de zomer is begonnen. Velen klagen steen en been over matige vangsten, en zeker mbt de Oosterschelde,  maar persoonlijk mag ik eerlijk gezegd niet klagen, en zeker niet wat aantallen betreft. Tja, die Oosterschelde, een schitterend gebied met vaak kraakhelder water, maar tevens de laatste jaren taaie zeebaars visserij. Het is 'uren maken' en diverse stekken uitproberen, en dan net dat beetje geluk hebben dat je op het juiste moment op de juiste stek staat. Soms is het raak en volgen een aantal mooie vissen, en een andere keer niet en wordt er niets gevangen. 

De meeste gevangen baarzen waren veertigers, typisch zo tussen de 40 en 45cm. Maar ook dat zijn mooie vissen, die met licht materiaal prima sport geven. Kleine plugjes, in combinatie met tergend langzaam binnenvissen gaven tot nu toe de meeste aanbeten. Zo ook weer tijdens een sessie van het afgelopen weekend, een uitschieter erbij van 54cm en een 3-tal baarzen zoals op de onderste foto, die net door de 40cm tikten.

Het vangende plugje van deze sessie was de Dog-X, die dit jaar tot nu toe een grote aantrekkingskracht lijkt te hebben op de zeebaarzen. Maar dat kan morgen weer helemaal anders zijn.

Mooie visserij

Na een paar visloze sessies, deze week er weer maar eens op uitgetrokken. De lastige Noordenwind was gelukkig enigszins geluwd, en er liep een mooie stroming met een lichte golfslag op het Oosterschelde water. Het zag er allemaal prima uit, en vol goede moed wandelde ik naar mijn stek. En wat denk je, de eerste de beste worp raak, een baars die vol op de Dog-X klapte. Een mooie vis die net de 50cm aantikte kon even later op de foto. 

De tweede en derde worp eveneens raak, twee scholenbaarsjes, maar goed, baars is baars. Wat een begin!, maar hierna bleef het zeker een half uur stil; ik dacht eigenlijk al "dat was het dan", en dat ik wellicht toch wat te laat op mijn stek was aangekomen. Maar even later toch weer een kolk achter de plug, even niks, en 'hangen'. Er volgden een paar mooie baarzen, zo tussen de 45 en 50cm. 

Op een gegeven moment kreeg ik geen beet meer. Het waterpeil was inmiddels flink gezakt en ook de wind was weer aangetrokken. De Dog-X gewisseld met een Ima Skimmer zodat ik wat verder weg kon vissen. De Dog-X gooit op zich prima, zeker voor zo'n klein licht plugje, maar kan bij lange na niet tippen aan de afstanden die met de Skimmer te halen zijn. Die plug gooit werkelijk als een speer, ook met de wind op kop of schuin op de kant; dat scheelt zo maar een metertje of 20. 

Het bleek een juiste keuze, de tweede worp raak, en een kwartiertje later kon de laatste baars van de avond worden geland. Weer volop genoten van een meer dan leuke zeebaars sessie; met oppervlakte pluggen de zeebaars belagen is en en blijft een mooie visserij. De baarzen zwemmen weer vrolijk rond. 

Top-water fun

Halverwege vorige week  heel vroeg aan de waterkant, iets over half 5 vloog mijn plug al in het water. Deze vroege uurtjes blijven voor mij iets magisch hebben, en zeker met de weersomstandigheden van die ochtend, helder  en bladstil. Een prachtige atmosfeer met in de verte de gloed van de naderende zonsopkomst. De Oosterschelde lag er bij als de bekende spiegel, en dat deed me wel even met de wenkbrauwen fronsen, immers, als het zo stil is dan beloofd dat meestal niet heel veel goeds, maar goed, je moet het nemen zoals het is. Maar, het tegendeel bleek waar, het zou een werkelijk fantastische oppervlakte visserij worden, echt genieten van de bovenste plank.

In eerste instantie was er overigens niets wat een succesvolle sessie zou doen vermoeden; na ruim een uur gooien met diverse plugjes nog geen kolkje of wat dan ook gezien. Omdat het zo stil was, hoofdzakelijk met kleine oppervlakteplugjes gevist, die overigens ondanks hun lichte gewicht prima ver weg te zetten zijn met mijn Yamaga Blanks Ballistick. Maar op een gegeven moment dan toch ‘bam’ in een keer een baars vol op de plug, die direct de molenslip van mijn Shimano Vanquish zijn werk liet doen. Even later kwam een baars die net de 50cm aantikte aan de kant. Na de foto de baars uiteraard weer retour Oosterschelde, en wat toen volgde was werkelijk geweldig. Zo’n beetje om de 4 a 5 worpen, met soms een wat langere ‘pauze’, een aanval op de plug, en dat gedurende zo’n klein uurtje. Er zaten diverse kleinere baarzen bij, maar ook een paar mooie vissen van 45 tot 50cm.

Zoals gezegd, hoofdzakelijk gevist met kleinere plugjes, en de ‘vangers’ van deze sessie waren een 2-tal plugjes uit de stal van Megabass. Zowel de Dog-x als de Dog-x Jr wisten de baarzen te verleiden tot een aanval. Uiteraard ook de nodige missers, maar niet heel veel gemist, de baarzen waren bijzonder agressief, weinig kolken en schijnaanvallen; de meesten knalden in een keer vol op de plug.

Het was een memorabele zeebaarsochtend, schitterende oppervlaktevisserij, met een mooi aantal vissen die konden worden geland. Een sessie die absoluut naar meer smaakt, maar dat is helaas vandaag de dag zo eenvoudig niet meer, maar goed, deze kan in ieder geval worden bijgeschreven. 

Dagje strand

Een meer dan fraai Pinksterweekend nodigde uit om eens een dag aan het strand te vertoeven. En als je dan toch gaat, waarom dan niet een 2-tal uurtjes met de spinhengel proberen een baarsje te vangen. Gevist aan een mooi stukje Walchers strand, in de ochtend, toen het nog rustig was met mede recreanten. Eerlijk gezegd gaf ik het niet al te veel kans op succes, maar je weet nooit, en wie niet waagt wie niet wint niet waar. Na een uurtje gooien met diverse pluggen nog steeds geen resultaat, en eerlijk gezegd wilde ik er zo stilletjes aan maar eens mee stoppen om de koffie op te zoeken. Maar het is alsof de duivel er mee speelt, net toen ik er mee wilde stoppen, een harde aanbeet op de Smith Haluca 125F, en een baars die heel kort de slip even op de proef stelde. Even later lag een mooie voorjaarsbaars van 51 cm op de kant te poseren voor de foto.

Nadat de baars weer was teruggezet toch nog maar door gevist. Een worp of wat later, wederom een harde aanbeet, flink door de slip, en los, jammer maar helaas. Hierna een half uurtje helemaal niks meer, maar daarna weer een aanbeet. Maar dit was geen zeebaars, dat voel je direct. Het bleek een een vals gehaakte harder te zijn die spartelde voor zijn leven. Maar ook die is na de foto weer terug in de zee gezet. Fantastisch zomer weer, en ook nog wat actie op de plug, wat kun je nog meer wensen. 

Een bescheiden start

Op een paar vergeefse pogingen eind april / begin mei na, heb ik dit jaar de maand mei maar eens grotendeels overgeslagen. Het leek allemaal zo mooi, eind april tikte de water temperatuur de 12 graden al aan, maar bleef daarna toch vrij lang hangen zo rond de 12 à 13 graden. Het vroege voorjaar lijkt ieder jaar lastiger te worden om met de plug baarzen te vangen, en dat geldt zeker voor het Oosterschelde gebied. Daarom maar eens een aantal weken gewacht tot de watertemperatuur een paar graden warmer zou zijn. Dit weekend de draad weer opgepakt en weer richting Oosterschelde dijken gereden.  Door de warme laatste weken kan er in principe weer met oppervlakte pluggen worden gevist, wat mij betreft de mooiste zeebaars visserij die er is.

Na een anderhalf uur gooien met allerhande plugjes, dan toch eindelijk wat kolken en kolkjes achter de plug. Een half uurtje lang lol gehad met diverse aanbeten, missers en een drietal gevangen baarsjes. Niet al te groot, maar goed, maar dat mag de pret niet drukken. Het vangende plugje was de Pugachev's Cobra van Ima.

"Trugkieke" 7: zeebaars seizoen 2013

Een lange late winter die maar niet wilde wijken zorgde ervoor dat de zeewater temperatuur sterk achter bleef in vergelijking met voorgaande jaren. Het gevolg was een late start van het afgelopen seizoen. Ja, er werden in Mei dan wel zo hier en daar wat baarzen gevangen met kunstaas, maar het duurde zeker tot half Juni voordat het zeebaars seizoen echt van start ging.

Uren maken

Die eerste baarzen worden vrijwel altijd direct aan of dicht bij de kustlijn gevangen, en het duurt altijd net wat langer voordat ook dieper in de Oosterschelde succes wordt geboekt. En hier was de seizoensstart zeker matig te noemen, en eigenlijk werd het hier nooit echt goed dit seizoen.  De Oosterschelde leek wat achter te blijven bij bijvoorbeeld de Westerschelde en Europoort,  en meer aan de buitenkant gelegen stekken.  Uren maken dus, diverse stekken afgaan, je niet uit het veld laten slaan door vele blank sessies, om uiteindelijk dan toch de baarzen te vinden.  En als je ze dan gevonden had, dan bleek zo’n stek een paar keer succesvol en dan was het weer gedaan. Degenen die niet van de kant afhankelijk zijn, maar met boot of kayak de Oosterschelde op kunnen leken overigens net wat beter af te zijn dit jaar. Maar goed, dat betekent niet dat er geen baarzen zijn gevangen, vele kleinere vissen, maar ook mooie exemplaren. Maar vergeleken met bijvoorbeeld zo’n jaar of 5 geleden was het seizoen zonder meer matig.

Maar ondanks een matig jaar, heb ik toch weer met veel plezier menig vrij uurtje aan de waterkant gestaan. Het was een hele mooie zomer, en de rust en de sfeer aan de waterkant net na zonsopgang of voor zonsondergang blijven voor mij iets magisch hebben, en ook als er niets gevangen wordt, zijn dat voor mij wel bestede uren.

Nieuw materiaal

Mijn nieuw materiaal is dit seizoen uitgebreid aan de tand gevoeld en voldeed volledig aan de verwachtingen. De Palms Shore Gun SFGS 89M bleek inderdaad de allrounder te zijn die ik voor ogen had, en is zonder meer een heerlijke hengel om mee te vissen, met bovendien een top prijs/kwaliteit verhouding. De ShoreGun werpt goed, geeft geen krimp bij het drillen van de baars, en is bovendien relatief licht waardoor je er uren mee in je handen kunt staan.

Maar waar ik het meest van onder de indruk ben, is mijn Shimano Vanquish C3000 molentje. Onvoorstelbaar licht en soepel, perfect werkende slip en een waar genot om mee te vissen. Dit molentje kan mijn inziens zonder meer de vergelijking weerstaan met de topmolens uit bijvoorbeeld de Daiwa stal. De Vanquish is zeker niet goedkoop, maar wat een molen! Ik gebruik de Vanquish in combinatie met mijn Yamaga Blanks Ballistick 81/12, een superlichte heerlijke combinatie, die zich dit seizoen heeft ontwikkeld tot mijn meest geliefde combi, perfect voor het lichtere spin werk, en naar mijn mening ideaal voor de oppervlakte visserij.

De meesten kwamen van de oppervlakte

En dat was dan weer het leuke van dit seizoen, vrijwel al mijn gevangen baarzen kwamen van de oppervlakte. Waaronder een pracht baars in Juli, een forse en zware zeebaars met een lengte van 75cm, die met genoemde combinatie is gevangen met een Ima Skimmer. Dit was gelijk mijn grootste baars van dit seizoen. Ik heb het al vaker gezegd, de oppervlaktevisserij op zeebaars is zeker niet de meest effectieve vorm van zeebaars visserij, maar het is zo verschrikkelijk leuk,  in een woord geweldig, en, ronduit verslavend. Bovendien is en blijft het enorm fascinerend om uit te zoeken wat, waar en wanneer werkt. De baarzen “doen het niet altijd” aan de oppervlakte, maar als je de combinatie van getijde, tijdstip, stek en kunstaas gevonden hebt, en je krijgt de kolken achter en aanvallen op je plug, dan is dat gewoonweg fantastisch.

Pluggen

Er zijn met vele verschillende pluggen baarzen gevangen, maar wat doeltreffendheid betreft staken er wat mij betreft 2 bovenuit. Op de eerste plaats de Ima Skimmer, en ten tweede de Xorus Patchinko 100. Met name op de Ima Skimmer zijn gedurende het hele seizoen baarzen gevangen, en niet alleen in het afgelopen jaar, al vanaf 2009 staat de Ima Skimmer ieder seizoen in mijn top-3 van best vangende oppervlakte pluggen. Zonder meer een top oppervlakte plug. 

En soms word je aangenaam verrast door een plug die je al jaren in je bezit hebt, maar waar je nog geen enkele baars mee wist te vangen. Zoals bijvoorbeeld in mijn geval dit jaar de Z-Claw van GanCraft, een alom gerespecteerde prima plug, maar voor mij leverde die tot dit jaar geen enkele baars op. Tot dit jaar dus, want op een winderige zomeravond, met een fikse golfslag, klapte er  een mooie baars op de Z-Claw, en zouden er die avond nog een 5-tal op volgen. Die Z-Claw loopt net wat dieper, met zijn rug tegen, of net onder het wateroppervlak, waardoor je dus iets minder last hebt van golfslag en je de plug nog steeds goed aan kunt bieden. Zo zie je maar weer, niet zo snel een plug afschrijven, maar gewoon in blijven zetten als dat past bij de omstandigheden.

Op weg naar zeebaars seizoen 2014

Afgelopen seizoen was het 10e seizoen dat ik actief met kunstaas op zeebaars vis, en hoewel verre van mijn beste seizoen, heb ik toch weer met volle teugen van mijn hobby kunnen genieten. Ook kom je ieder jaar zo’n beetje dezelfde mensen tegen aan de waterkant, even gezellig bijpraten of soms zelfs een spontane gezamenlijke sessie ondernemen. Ook die kanten van de visserij zijn zonder meer leuk. 

Maar het seizoen ligt al weer een paar maanden achter ons, en we kijken al weer voorzichtig uit naar seizoen 2014. Wat dat gaat worden is een grote vraag, de natuur is grillig, en het zeebaarsbestand staat onder grote druk, maar hopelijk krijgen we toch weer een leuk seizoen. Afgelopen seizoen bleek, met name in het naseizoen, ‘tijd’ een lastige factor voor mij, zodat wat minder is gevist dan ik me voorgenomen had, maar volgend seizoen staan er toch weer allerlei plannen in het verschiet. Of het er allemaal van komt, dat zal de tijd leren; enfin, nog een paar maanden en dan kunnen we weer!