Mooie visserij aan het strand

Zaterdagochtend beloofden de eerste vroege uurtjes rustig te verlopen, niet te veel wind en bovendien een lekkere temperatuur van zo'n 19 graden; met andere woorden prima condities voor een oppervlakte sessie aan het strand. Bij het krieken van de dag vlogen onze pluggen het zeewater in. Het duurde even, maar na een goed half uur was het Charles die beet kreeg en een mooie baars kon landen.

We gebruikten relatief grote oppervlakte pluggen; Super Spook's, Patchinko's, grote Rapala X-Rap Walk's en meer van dergelijke grove pluggen. Maar van grote pluggen schrokken de baarzen niet, integendeel, ook de kleinere baarzen vielen die pluggen met grote felheid aan. De grootste 2 baarzen, van respectievelijk 58 en 56 cm, waren voor Charles, en beiden hebben we tal van veertigers gevangen. 

En dan die misser, tsja, ik stond met een Super Spook te gooien, uit het niets een enorme klap op de plug, kromme hengel, gierende molen slip en een niet te stoppen baars. Ik mocht vorige week een mooie 70+ baars vangen, maar dit exemplaar was duidelijk nog een pak sterker. Maar goed, zoals ik al zei, de baars was niet te sturen of te stoppen, met een enorme run zwom ze richting de stenen, en dan kun je wachten tot het fout gaat, en dat ging het dan ook, even later pats, lijn doormidden.... shit happens.

De baarzen aan de kust zijn overigens over het algemeen een stuk zwaarder dan de baarzen met vergelijkbare lengte dieper in de Oosterschelde, blijkbaar is er een behoorlijk verschil in voedselaanbod. En zwaarder betekent ook sterker, ook de veertigers geven veel sport en zijn prachtig om te vangen.

Het was genieten aan de zee, in het ochtendgloren in je shirtje en korte broek met oppervlakte pluggen de baarzen belagen, en een mooi aantal vangen, wat wil je nog meer. Zoals gebruikelijk zwemmen alle baarzen weer rond.

Het wordt een zeldzaamheid

Grote baarzen vangen vanaf de kant in de Oosterschelde wordt langzaam maar zeker een zeldzaamheid, er zitten er nog wel, maar vergeleken met pakweg een jaar of 5 tot 10 geleden een stuk minder. Een fikse portie geluk is nodig, er net zijn op de juiste tijd en plaats met dat kunstaasje waarmee de baars op dat moment te verleiden is.

Dit weekend, druilerig en nat, maar dat houd mij niet weg van de waterkant. Het werd sessie met een aantal baarzen, maar met één absoluut hoogtepunt. Ik werp mijn plug ver van de kant, de wind duwt een bocht in de lijn die ik snel recht trek en vervolgens mijn plug in een rustige walk-the-dog met de stroming mee laat lopen. En dan, een grote kolk bij de plug, even niks en dan klapt een baars met een hoop gespetter vol op de plug. Het adrenaline gehalte in mijn  bloed stijgt tot grote hoogte; allemachtig, wat een geweld! Ik sta met een kromme hengel en een gierende molen slip. In eerste instantie denk ik aan een mooie 60+ baars, maar als ik even later het kopschudden van de baars voel, gevolgd door weer een enorme run weet ik het wel; "ik vreet mijn hoed op als dat geen zeventiger is". Een ongekend spannende en mooie dril volgt, de baars gaat in een richting waar ik ze niet wil hebben, maar is nauwelijks te sturen. Met enige moeite krijg ik ze mijn kant op, en moegestreden ligt uiteindelijk een grote baars aan de kant. Een prachtige zeebaars van ruim 78 cm. 

Ik ben alleen en sta op een stek met gladde stenen, en nergens is een plekje om mijn camera weg te zetten om via de zelfontspanner een mooie foto te maken met de baars in mijn handen, zodat die in volle glorie getoond kan worden. Jammer dan, ik kan er niet mee zitten, ik ga niet lopen prutsen, ik schiet snel een paar foto's en zet met zorg de baars weer terug. Ze heeft even tijd nodig om bij te komen, maar zwemt uiteindelijk rustig uit mijn handen weg haar vrijheid tegemoet. Ik heb al meer van dergelijke baarzen aan de oppervlakte mogen vangen, maar het blijft een fantastisch ervaring. Het vangende plugje was een Asturie 110 van Xorus. 

Strand baarzen

Eerder deze week de Oosterschelde dijken eens een keertje verruild voor het strand van de Oosterschelde monding. Gewapend met met softbaits en pluggen in alle vroegte samen met Charles vertrokken, en om 6 uur stonden we aan het strand. Een rustige wind uit de Oosthoek, niet ideaal wellicht, maar goed, je moet het nemen zoals het is. De zee was uitzonderlijk kalm, met nauwelijks enige golfslag, en daarom besloten we om te starten met oppervlakte pluggen. 

Het bleek een goede keuze; na een minuut of 10 een oerkreet van Charles en het geluid van een gierende molenslip, maar kort daarop volgde een hartgrondige vloek... de baars was met een enorme run de diepte ingeschoten, niet te sturen of te stoppen, en pats, alles er af, de draad doormidden op een steen of iets dergelijks; baars weg en plug weg. Nadat Charles een nieuwe plug had aangeknoopt was het de eerste de beste worp weer raak, een baars klapte op zijn red-head Rapala Skitter Walk, en na een mooie dril lag een dikke baars van 63cm aan de kant voor de foto. Ik had nog geen beet gehad, maar dat duurde niet lang meer, kort na elkaar kon ik een 4-tal baarzen landen, wel een stuk kleiner dat de 60'er van Charles, de grootste was 45cm. Hierna volgden zowel voor Charles als voor mij diverse kleine baarzen. Wat opviel, is dat ook de kleinere baarzen allemaal relatief sterke, dikke volgevreten vissen waren. 

Nadat we een tijdje geen beet meer meer kregen op de oppervlakte pluggen overgeschakeld op softbaits. In eerste instantie dacht ik dit wordt niks meer, maar kreeg ik toch nog een mooie aanbeet op een Sawamura One Up Shad. Ook dit was een mooie dikke vis van bijna 55cm. Na nog wat kleinere baarzen was het inmiddels al weer tijd om huiswaarts te keren. 

Het was een mooie zeebaars sessie, met met name schitterende aanvallen en aanbeten op de oppervlakte pluggen, en zeker voor herhaling vatbaar. Nu nog afwachten of de combinatie van gunstig tij, niet te veel wind, en tijd om naar het strand te rijden zich de komende weken nog voor doet.  

Drie maal is scheepsrecht

Schreef ik in mijn vorige blogpost nog over de grote aantallen scholenbaarzen in de Oosterschelde; dit week-end heb ik er niet een gezien. Sterker nog, maar amper een paar aanbeten kunnen scoren, wat een groot contrast vormde met vorige weken. Tja, het kan verkeren. Op zaterdag geen enkele baars kunnen vinden, maar zondag was gelukkig wat beter. Na een half uurtje gooien een paar zware kolken achter de plug, maar verder niets. De volgende worp 'boem'; vanuit het niets werd de plug gegrepen en een lange run volgde. Net toen ik dacht dat dit toch wel een flinke baars zou moeten zijn,  voelde ik even wat kopschudden en toen was het klaar; los. Jammer, maar ook dat hoort er nu eenmaal bij. 

Een minuut of 10 later van hetzelfde laken een pak, bijna een herhaling van de eerdere mooie aanbeet, maar helaas ging het ook hier mis, een meter of 5 van de kant eveneens los. Ik had de baars al gezien en het was beslist een mooi exemplaar. Dat is even balen natuurlijk. De worp erna direct een kolk achter de plug, gelijk volgde de aanbeet en werd de molen kort door de slip getrokken. Ik dacht in eerste instantie met een kleinere baars te maken te hebben, toen vlak bij de kant alsnog een paar flinke runs werden genomen. Maar nu ging het goed en kon de baars worden geland. Driemaal is scheepsrecht! Na de foto werd deze mooie baars van 56 cm weer terug in zijn element gezet. Hierna geen aanbeten meer gehad.