Grote baarzen vangen vanaf de kant in de Oosterschelde wordt langzaam maar zeker een zeldzaamheid, er zitten er nog wel, maar vergeleken met pakweg een jaar of 5 tot 10 geleden een stuk minder. Een fikse portie geluk is nodig, er net zijn op de juiste tijd en plaats met dat kunstaasje waarmee de baars op dat moment te verleiden is.
Dit weekend, druilerig en nat, maar dat houd mij niet weg van de waterkant. Het werd sessie met een aantal baarzen, maar met één absoluut hoogtepunt. Ik werp mijn plug ver van de kant, de wind duwt een bocht in de lijn die ik snel recht trek en vervolgens mijn plug in een rustige walk-the-dog met de stroming mee laat lopen. En dan, een grote kolk bij de plug, even niks en dan klapt een baars met een hoop gespetter vol op de plug. Het adrenaline gehalte in mijn bloed stijgt tot grote hoogte; allemachtig, wat een geweld! Ik sta met een kromme hengel en een gierende molen slip. In eerste instantie denk ik aan een mooie 60+ baars, maar als ik even later het kopschudden van de baars voel, gevolgd door weer een enorme run weet ik het wel; "ik vreet mijn hoed op als dat geen zeventiger is". Een ongekend spannende en mooie dril volgt, de baars gaat in een richting waar ik ze niet wil hebben, maar is nauwelijks te sturen. Met enige moeite krijg ik ze mijn kant op, en moegestreden ligt uiteindelijk een grote baars aan de kant. Een prachtige zeebaars van ruim 78 cm.
Ik ben alleen en sta op een stek met gladde stenen, en nergens is een plekje om mijn camera weg te zetten om via de zelfontspanner een mooie foto te maken met de baars in mijn handen, zodat die in volle glorie getoond kan worden. Jammer dan, ik kan er niet mee zitten, ik ga niet lopen prutsen, ik schiet snel een paar foto's en zet met zorg de baars weer terug. Ze heeft even tijd nodig om bij te komen, maar zwemt uiteindelijk rustig uit mijn handen weg haar vrijheid tegemoet. Ik heb al meer van dergelijke baarzen aan de oppervlakte mogen vangen, maar het blijft een fantastisch ervaring. Het vangende plugje was een Asturie 110 van Xorus.
